We schuwen hier geen onderwerp, dus deze week iets anders. Vandaag een beetje vies praatje. In gedachten zien we de Klisjeemannetjes in de kroeg zitten of de vieze man voorbij lopen, die allerlei onbetamelijke vragen stelt. Over kieren, neusbulken, enveloppen likken of gewoon ballen in de buik. Ongemakkelijke vragen.
Nou, vandaag geven we zonder enige vorm van gêne antwoord.
Keuze Tricky Dicky: Serge Gainsbourg – Vu De L’Extérieur (1973)
Een kijkje in de psyche van een überviespeuk
De gemiddelde koe produceert per jaar gemiddeld 100 kilo methaan; dit is met kooldioxide het belangrijkste gas dat bijdraagt aan de versterking van het broeikaseffect. Echter, de Nederlandse koe produceert de helft methaan in vergelijk met een buitenlandse koe vanwege een meer uitgebalanceerd dieet. Geleerden stellen dat minimaal 15% van de opwarming van de aarde aan koeien, schapen, varkens, kippen en andere dieren die in de landbouw gehouden worden te wijten is. En dus moet de veestapel verkleind worden. Of verwijt de pot de ketel?
Laten we de uitstoot van de Nederlandse koe eens opbreken naar dagelijkse uitstoot; het resultaat is iets minder dan 400 gram. Nogmaals, de buitenlandse koe produceert twee keer zo veel. Bij de mens stroomt elke dag 7 tot 10 kilo gas door de darmen, waarvan slechts een halve kilo als wind ‘ontsnapt’. Hetzij aan de onderkant of als een mondscheetje. En natuurlijk heeft de gezondheid en de eetgewoonten een effect op de uitstoot, maar elke mens stoot dus 20% meer gas per dag uit dan een Nederlandse koe. Momenteel wonen we met circa 7,5 miljard mensen op deze aardkloot. Eigenlijk is flatulentie dus een vergrijp en een misdaad tegen de mensheid en helemaal gezien het CO2 probleem.
Iedereen heeft er mee te maken (of last van) en iedereen kent wel iemand die een overmatige gasproductie heeft. En types van ‘geen huur, er uit’. Een tante van mijn vrouw’s kant (ik kom natuurlijk uit een nette familie) liet tijdens het wandelen altijd een kakofonie aan windjes; bijna een concert. Puut, klonk het dan doorlopend. Ik heb mij altijd afgevraagd hoe het zou klinken wanneer ze zou rennen. Vrijwel iedereen is ook wel eens het slachtoffer geworden van zo’n stille in de lift. De Duitsers, toch experts op het gebied van gas, hebben daarover een gezegde: Harte Fürze riecht man nicht, leise aber fürchterlich. Maar waarom zijn grapjes over windjes en poepjes zo leuk? Of is het moment bepalend, zoals midden in een serieus gesprek bijvoorbeeld? De wetenschap stelt dat de hersenen reageren op inconsistenties: zaken die normaliter niet gebeuren en dat vertalen naar lachen. Dat betekent dat grapjes die ineens een wending nemen of een andere uitkomst hebben dan we verwachten aan dit criterium voldoen, en dus daarom schaterlachen oproepen. Feitelijk dus door de hersenen op het verkeerde been te zetten. Overigens gaat de oudst geregistreerde mop (1.900 V.C.) over (jawel) winden.
In de Engelse taal kennen ze de uitdrukking Dutch Oven: in bed de dekens over het hoofd van de partner trekken, terwijl je een wind laat. Een andere naam hiervoor is Dutch Treat. Going Dutch (ieder voor zich) heeft ineens een heel andere betekenis gekregen. Geen idee waarom dit nu weer iets typisch Nederlands zou moeten zijn, want in de Engelse taal wordt Dutch als gierig gezien, maar bij flatulentie is hier juist geen sprake van. Je laat de omgeving belangeloos meegenieten.
Maar wat heeft dit allemaal met muziek te maken? Entrée Serge Gainsbourg. Iedereen kent hem van zijn publiekelijk ‘bezongen’ daad ondersteund door Jane Birkin’s gepiep, gehijg en gekreun in Je T’aime Moi Non Plus. Drie jaar later deden ze het nog eens dunnetjes (en iets kuiser) over in La Décadanse.
Maar los van zijn voorliefde voor jonge vrouwen (bezongen op Histoire de Melody Nelson) heeft hij eveneens zijn hele leven een fascinatie voor de lawaai-makende lichaamsfuncties gehad. Hij schreef een boek over een flatulerende schilder, die zijn uitlaatgassen artistiek uitbuit. Hij vroeg Sly & Robbie om zijn lied Evguenie Sokolov in reggaestijl te bewerken met uitsluitend geluiden van windjes en ruften. Luister hier maar eens en niet te hard lachen, hè.
In 1973 zag Vu De L’Extérieur het levenslicht en dit album is volledig gewijd aan poepjes en UrAnus. Het openingsnummer Je Suis Venu Te Dire Que Je M’en Vais is een rustige starter waar slechts over slechte winden gesproken wordt. Het werd een hit voor hem, alsmede in de latere uitvoering door Jo Lemaire + Flouze. Maar liedjes als Titicaca en Des Vents (wind), Des Pets (poepjes), Des Boums (grote bruine jongens), La Poupée Quit Fait (bruine trui breien) of het Beatles-achtige Sensuelle et Sans Suite, dat over een serie van winden tijdens een éénmalig avontuurtje gaat, zijn van een andere orde. Het titelnummer beschrijft de uitwendige gevolgen van anale sex op literaire en bijna dichterlijke wijze.
Ergo, geen onderwerpen die dagelijks bezongen worden, maar het album met funky liedjes en dromerige balladen klinkt sfeervol. Maar toch maar niet meer opzetten als ondersteuning van een romantische avond, want wanneer de genodigde de Franse taal beheerst zal je toch met andere ogen bekeken worden. De Engelse begeleidingsband begreep er natuurlijk ook geen drol van.
Tu es belle vu de l’extérieur
Hélas je connais tout ce qui se passe à l’intérieur
C’est pas beau même assez dégoûtant
Alors ne t’étonne pas si aujourd’hui je te dis va-t’en
Va te faire voir, va faire voir ailleurs
Tes roudoudous, tout mous tout doux
Et ton postérieur
Il est beau vu de l’extérieur
Malheur à moi qui ai pénétré à l’intérieur
C’était bon ça évidemment
Mais tu sais comme moi que ces choses là n’ont qu’un temps
Va te faire voir, va te faire voir ailleurs
Tes roploplos, tout beaux tout chaud
Et ton gros pétard
Ik ga het niet vertalen, maar woorden als interne penetratie, chocolade snoepjes met zachte vulling (roudoudous) en knalbonbon (pétard) lijken mij duidelijk. Er wordt in de twee daaropvolgende coupletten nog ‘dieper’ op de daad ingegaan. Afijn, het album wordt het tot zijn beste werk gerekend, ondanks het onderwerp of misschien juist vanwege het onderwerp? Of zijn Fransen gewoon ruimdenkender? In ieder geval zitten ze in de clip op de tribune zonder rode koontjes naar zijn relaas te luisteren, terwijl er foto’s van – waarschijnlijk het lijdende voorwerp – Jane Birkin op de piano staan.
Keuze Tricky Dicky: Frank Zappa – Ms. Pinky (1976)
Rubber, maar dan van rubber
Vooruit dan maar, een tweede bijdrage. Er zijn ook zo veel liedjes met schunnige teksten of gewoon vieze liedjes te vinden. Het is niet dat ik ze verzamel (echt niet, hoor), maar in mijn bovenmatig gevulde platenkast kom ik ze regelmatig tegen. Zeker in de bluesmuziek! Er wordt daar driftig over seksuele zaken gesproken, maar men doet het niet open en bloot en zeker niet in de jaren dertig tot zeventig. Titels als Let Me Play With Your Poodle, If It Don’t Fit (Don’t Force It), My Handy Man, I’m Gonna Keep My Hair Parted en What’s That Smells Like Fish impliceren, maar bieden ruimte voor een andere uitleg.
Frank Zappa heeft alle denkbare innuendo gebruikt evenals recht voor zijn raap-teksten, die geen enkele ruimte voor twijfel laten: titels als I Have Been In You, The Illionois Enema Bandit, Don’t You Ever Wash That Thing? en (You Look Like A) Penguin In Bondage. In interviews sprak Zappa regelmatig zijn verbazing uit over de ongezonde kijk op seks van de Westerse wereld. Maar nog vreemder en verontrustend vond hij de economische vraag naar een machine met een kindergezichtje ter orale bevrediging.
I got a girl with a little rubber head
Rinse her out every night just before I go to bed
Zo ook de opblaaspop met haar grote mond: Ms. Pinky (van het album Zoot Allures). De vieze man Captain Beefheart speelt mondharmonica. Vieze man, omdat hij het nooit zo nauw nam met zijn persoonlijke hygiëne.
Tussen neus en lippen door maakt Zappa het lied een parodie op Van Morrison’s Gloria door de titel te spellen met de nadruk op K-Y: de naam voor een glijmiddel. Ms. Pinky gaat over attributen voor eenzame mensen, maar dan nog….. een rubberen pop voor US$ 69,95 kopen? Met een kinderhoofdje en een rubberen keel met een vibrator met 2 snelheden, die op ‘contact’ reageert? Jakkes.
Doe dan lekker ‘the hand-jive’ of maak (zoals Zappa het op een eerder album zong) een Burnt Weeny Sandwich.
Keuze Dimitri Lambermont: Cannibal Corpse – I Cum Blood (1992)
Geintje
Of ik mee wil doen aan een battle over viezigheid, vuiligheid en vunzigheid? Maar natuurlijk. Als de token metalhead van de Ondergewaardeerde Liedjes-redactie heb je zat keuze. Het deathmetal genre hanteert met veel plezier beschrijvingen van alle mogelijke wanstaltigheden van het menselijk lichaam – al dan levend of dood. Appeltje, rot eitje. Maar uiteindelijk moet er eentje de baas zijn. De eindbazen van zombies, lichaamsopeningen, pus, bloed en snot. Cannibal Corpse. Met aan het hoofd de stierennek van George ‘Corpsegrinder’ Fisher.
Ik zal nooit de dag vergeten dat ik de volgende aankondiging voor het eerst hoorde: This is a song about shooting blood from your cock. Om vervolgens met één van de diepste grunts uit de metalscene te worden geconfronteerd. I cum blooooood. De heren van Cannibal Corpse zijn nogal van het shockeren. Ik kan hun hoezen niet aanraden op een nuchtere maag – Google gerust, maar je bent gewaarschuwd. De albumhoezen zijn zo erg dat ze verboden zijn in sommige landen. En ook de titels van hun songs laten weinig aan de verbeelding over. I Will Kill You, Hammer Smashed Face, Meat Hook Sodomy, Entrails Ripped from a Virgin’s Cunt, Necropedophile en Stripped, Raped, and Strangled, en natuurlijk het pareltje Fucked with a Knife.
Jazeker. Al de songteksten gaan over geweld, moord, marteling, horror en verminking. Allemaal. Zonder uitzondering. Maar dat moet u niet al te serieus opvatten. Of zoals George Fisher zegt: We don’t sing about politics. We don’t sing about religion… All our songs are short stories that, if anyone would so choose they could convert it into a horror movie. Really, that’s all it is. Bloed spuiten uit je lul. Gewoon een geintje.
Swollen with liquid
Ready to burst
A load of my lymph
Will quench this dead body’s thirst
One month in the grave
Twisted and half decayed
She turned a putrid yellow
I pissed in her maggot filled asshole
Fucking the rotting
My semen is bleeding
The smell of decay
Seeps from her genital cavity
The smell was unbearable
As I unburied her
I cum blood from my erection
Eet smakelijk.
Keuze Ronald Eikelenboom: Type O Negative – Be My Druidess (1996)
Op het randje of er overheen?
Schunnige liedjes. Het lijkt zo eenvoudig, maar niks is wat het lijkt. Wat dan weer overeenkomt met het woord schunnig zelf. Veel van wat schunnig bedoeld is, is simpelweg platvloers. Een schunnig liedje zoekt het randje op, maar veel liedjes gaan over het randje. En misschien is schunnig wel iets typisch Nederlands, want een goede vertaling voor het woord schunnig is er in het Engels niet. Zelfs in het Nederlands zijn er tot maar liefst 40 alternatieve woorden voor het woord schunnig te vinden, al vind ik zelf sommigen daarvan ver gezocht.
Onkuis, onzedig, in strijd met goede zeden, met seksuele bijbetekenis. Dan moet ik denken aan Peter Steele, een naam die goed zou passen bij een carrière als porno acteur, maar die in werkelijkheid zanger, bassist en tekstschrijver was van de gothic metalband Type O Negative. En vaak teksten met seksuele bijbetekenis. Het bekendst is misschien wel het hitje My Girlfriends Girlfriend, over een triootje, van het album October Rust. Maar dat ligt er zo dik bovenop (haha, dat heb je met twee dames) dat het wat mij betreft over het randje is. Van dat zelfde album komt Be My Druidess, dat wat mij betreft nog net op het randje is. Maar het blijft een dunne scheidslijn, tussen schunnig en banaal.
Keuze Martijn Janssen: Loudon Wainwright III – Good Ship Venus (2006)
Vuilbekken op het werk
Soms kom je de mooiste ontdekkingen tegen als je zijsprongen van je favoriete artiest volgt. Vreemde gastbijdragen, opvallende artiesten of onbekende genres, er kan opeens een nieuw geweldig liedje opduiken. Zo kwam ik eens uit bij het album Rogue’s Gallery. Het is een collectie van ‘pirate ballads, sea songs & chanteys’, oude nummers uit en over de scheepvaart maar opgenomen door huidige artiesten. Muzikaal gaat het alle kanten op. Wellicht zegt het voldoende dat deze concept compilatie is geproduceerd door Hal Willner, een Amerikaanse producer die eerbetonen heeft geproduceerd variërend van Leonard Cohen tot Kurt Weill of klassieke Disney films. Rogue’s Gallery kwam uit in het kielzog van een van de Pirates Of The Carribbean films, Johnny Depp is dan ook aan het project verbonden als ‘executive producer’.
Wat het dubbel-album voor mij zo fascinerend maakt is ten eerste het historische perspectief. Want veel van de nummers zijn al honderden jaren uit en werden gezongen door de zeelieden die over de hele wereld vaarden. Nummers om te zingen tijdens het werk, het hijsen van de zeilen, het schrobben van het dek, om zo te zorgen dat een groep mensen hetzelfde tempo aanhieldt. Ook de muziek is interessant, want namen groot en klein, uit de rock, de folk, de pop, leveren een nummer aan.
Waar zongen ze nu over, die zeelieden als ze aan het werk waren of hun soldij aan het verdrinken waren? Voor dit project nam de Canadese singer-songwriter Loudon Wainwright III (de vader van Rufus en Martha Wainwright) het nummer Good Ship Venus op. En tekstueel hield hij niet in om zijn versie wat te kuisen. Eén van de laatste coupletten van deze limerick zegt eigenlijk voldoende.
When we reached our station
Through skillful navigation
The ship got sunk in a wave of spunk
From too much fornication
Je eigen fantasie mag bepalen hoe het schip daar was gekomen.
Keuze Freek Janssen: Jason Mraz – Butterfly (2008)
Een gemiste kans in onze battle over kutliedjes
Een van mijn favoriete battles op Ondergewaardeerde Liedjes ooit is de battle van de kutliedjes. Met louter songs die over vagina’s en penissen gaan. Prachtig toch? Zelf opteerde ik voor Three Point One Four van The Bloodhound Gang, waarvan ik eigenlijk altijd had gedacht dat het The Vagina Song heette. Ook de bijdrage van Robert Arnold (Wynona’s Big Brown Beaver) kon mij (en mijn puberale brein) erg bekoren.
Soms komt het ook voor dat iedereen een hele voor de hand liggende kandidaat voor een battle over het hoofd ziet. Ik geloof dat we er via Twitter op werden gewezen: ook Butterfly van Jason Mraz gaat, zeg maar, of de vlinder tussen de benen van de vrouw.
Dat wetende luister je toch heel anders naar deze lyrics:
Curl your upper lip up and let me look around
Ride your tongue along your bottom lip and bite down
And bend your back and ask those hips if I can touch
Because they’re the perfect jumping off point of getting closer to your
Butterfly
Sowieso vind ik dat meneer Mraz wel wat meer snob-credits verdient; hij wordt een beetje (onterecht) in het Sky Radio-hoekje weggezet vanwege zijn niemendalletje I’m Yours. Maar eigenlijk maakt die meneer best behoorlijk toffe muziek.
[polldaddy poll=9831952]
