Wat deed jij op maandag 1 juni 1998? Ik zat aan het einde van de middag naar schokkerig internetbeeld te kijken. In een werkkamer op een Amerikaanse universiteitscampus. Het was Pinkpopmaandag en The Verve sloot af. En – baandoorbrekend destijds – Pinkpop werd live gestreamd. Als ik in Nederland zou zijn geweest, dan was ik er bij geweest. Want de vijf jaar ervoor was ik er ook. En The Verve was één van mijn favoriete Britse bands toen. De snelheid van de verbinding grenste aan modder-door-een-rietje-zuigen, dus na een paar minuten hield ik het voor gezien. En van mijn vrienden die er wél waren, hoorde ik dat ik niets had gemist. Toch jammer.

Flash forward naar 2017. Benieuwd naar Pinkpop dit jaar, stuit ik op Richard Ashcroft. Ik had het gemist, maar hij toert weer. De kwaliteit van de streaming is flink verbeterd in bijna twintig jaar. En vanaf de bank ben ik onder de indruk. Hij is nog (steeds) (te?) mager en doet denken aan de grauwheid van de personages uit Trainspotting. Maar het optreden is geweldig. Het soort verborgen venijn van z’n type waar je in de kroeg mee aan de praat raakt, omdat hij tegen je begint te praten. Type kwade dronk, lijkt het. Waar je voortdurend denkt: Dit gesprek gaat straks fout…, maar waar aan het einde gewoon leuk bleek.

Nadat The Verve uit elkaar klapte, kwam Richard Ashcroft al vrij snel met een solo-album. Ik zet ‘m nog regelmatig op, want Ashcroft gaat solo met het schrijven van liedjes verder dan waar hij bij The Verve ruimte voor kreeg. Het is soms alle remmen los in de orkestratie en de arrangementen. Soms valt hij erin en worden de liedjes topzwaar, maar aan de rand van het ravijn bloeien de mooiste bloemen. A Song for the Lovers is er één van. Vanaf de eerste violen bezingt hij vol urgentie liefde. Zijn liefde? Of probeert hij ergens aan te ontsnappen? Zingt hij echt over ‘inside’ (innerlijk) wanneer hij I spend the night Yeah, looking for my inside in a hotel room zingt. Of over ‘insides’ (figuurlijk, wegens te veel alcohol) of ‘insights’ (inzichten)? Vijf-en-een-halve minuut ga je mee met Ashcroft. Dan verwdijnt Richard samen met de violen. In de nacht.

One comment

  1. Fantastisch nummer, zo heerlijk over the top. Ik heb het grijs gedraaid en staat nog steeds in mijn playlist.
    Ik heb hierop gestemd dus wellicht volgend jaar meer geluk.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.