Iedereen heeft vast vroeger een cassettebandje (of CD) gemaakt voor op reis, met muziek voor onderweg of voor in de strandstoel.
In juli en augustus gaat de aandacht naar deze herinneringen.

De tijd dat je vrijwel alle muziek vanuit één app bij de hand hebt, werd voorgegaan door de (destijds) behoorlijk supersonische methode van CD’s branden. Ja mensen, je eigen CD, met nummers die jij zelfs had uitgekozen. Ongekend.

Eind jaren 90 brandde ik m’n eigen CD’s voor mee op vakantie. Het zal van alles wat geweest zijn, maar een CD waar ik extra zuinig op was, was die van Queen. Eindelijk maakte ik m’n eigen Greatest Hits. Nummers die veelal niet op de Greatest Hits stonden die beschikbaar waren. Mother Love, gevolgd door Body Language. Of I Want to Break Free na Brighton Rock. Ik was zo verzot op m’n Queen CD, dat die vrijwel de Discman niet uitkwam. Ik had er zelfs een hoesje voor gemaakt. Queen logo, tracklist en alles. Ik voelde me een koning met m’n eigen Queen CD, en tot op de dag van vandaag durf ik te claimen dat ik een betere verzamelaar maakte dan dat er ooit is verschenen. Al moet ik eerlijk erkennen dat wanneer je enkele goede Queen-compilaties wilt aanschaffen (of streamen) wat mij betreft het beste met de Deep Cuts-serie (van drie) kunt beginnen, die in 2011 uitkwam. Het is voor een dergelijke band, toch redelijk uitzonderlijk te noemen dat men voor lekkere obscure albumtracks gaat. Niets dan lof.

Een nummer dat door de speakers heen bleef pompen was het stevige Tie Your Mother Down. Ook als de CD af en toe in de CD-gleuf van de Alpine autoradio mocht (met groen óf oranje display, dat was best een ding in de 90’s), was het intens genieten. Ik liet dat dan ook aan iedereen horen, die het maar wilde horen. Als een soort Don Corleone mocht iedereen dan één voor één plaatsnemen terwijl ik het nummer opnieuw startte. En dan luisteren. Hard. Het heeft heel wat onzekere en soms haast angstige gezichten van leeftijdsgenootjes opgeleverd. Sorry camping. Met terugwerkende kracht.

Het nummer is nog steeds doordrenkt van een eindeloze energie. Het hengelende gitaarwerk van May op zijn vertrouwde Red Special, de korte stevige Taylor drums, en de onmiskenbare Mercury tillen het nummer tot duizelingwekkende hoogte. En laten we Deacon niet vergeten. Want ja, die was er ook nog bij.

Tie Your Mother Down kwam in 1976 terecht op het album A Day At The Races, en opende gelijk stevig de plaat. Ook na het laatste nummer zwelt de gitaar weer aan. Zodoende kun je de plaat ‘rond’ spelen. Meer bands deden het destijds, maar het blijft mooi. Het nummer werd door May geschreven op een akoestische gitaar. Lastig voor te stellen, maar zo zag het nummer toch echt het levenslicht. De titel was bedoeld als grap. Hij bleef.

Voor vele bands en artiesten was het een inspiratie. Onder andere de Foo Fighters hebben het regelmaat gespeeld. Toch blijft deze originele uitvoering het beste, op vakantie of niet.

Tijdloos. Energiek. In your face. Snoeihard. Subtiel. Queen.

Volg Het Vakantiebandje op Spotify:

Helaas niet op Spotify:
The Pilgrims – Lost Train
David Byrne & St. Vincent – Road To Nowhere
Frank O’Moiraghi – Show Me (Spacer)
Chris Rea – It’s All Gone
Tröckener Kecks – Ver Van Huis
Mafalda Arnauth – O Mar Fala De Ti
Eddie Vedder & Nusrat Fateh Ali Khan – The Long Road

One comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.