Iedereen heeft vast vroeger een cassettebandje (of CD) gemaakt voor op reis, met muziek voor onderweg of voor in de strandstoel.
In juli en augustus gaat de aandacht naar deze herinneringen.
Laten we er geen doekjes om winden! Easy Rider is dé roadtrip-film en de eerste film die inging op de cultuur van de jeugd en de tegenstellingen tussen hen en de oudere generaties. Maar bovenal een ode aan de vrijheid. Tijdens de opnamen vloeide de drank rijkelijk en werd er voortdurend marihuana gerookt. Ten aanzien van het LSD- en cocaïnegebruik worden de verhalen schimmiger. Of kunnen ze het zich gewoon niet meer herinneren?
De muziek was op de jongeren gericht met liedjes van Steppenwolf, The Byrds, The Electric Prunes en The Band. Tevens schreef Byrds-lid Roger McGuinn de Ballad Of Easy Rider en vertolkte hij It’s Alright, Ma van Bob Dylan. De laatste was pittiger dan het origineel, maar blijft stevig in de folkmuziek hangen.
It’s Alright, Ma gaat over vercommercialisering van de maatschappij, hypocrisie en oorlogen. Het is één van Dylan’s persoonlijke favorieten, maar in 1980 zei hij wel dat het onmogelijk was een nieuwe ‘It’s Alright, Ma’ te componeren, maar dat hij het nog wel kon zingen. Oorspronkelijk opgenomen in 1964 is het een meesterwerk met scherpe teksten als He not busy being born is busy dying, Money doesn’t talk, it swears, Although the masters make the rules for the wisemen and the fools en But even the president of the United States sometimes must have to stand naked. Ondanks de grootheid van het lied maakt het nasale stemgeluid van Dylan en het staccato oplepelen van de tekst het geen versie om op repeat te zetten.
In 1978 in een studio oefent Dylan It’s Alright Ma met een elektrische gitaar, begeleidt door een viool, orgel, blazers en achtergrondzangeressen en tilt hiermee het lied naar ongekende hoogte. De opname is bewaard gebleven, maar nooit op de plaat gezet. Doodzonde, want het is een gepassioneerde en sterke interpretatie met muzikanten en koor die op de juiste ogenblikken inhaken. Zelfs Dylan is uitstekend te verstaan en daarmee is het de allerbeste versie; ook beter dan de live-versie At Budokan.
Elke vakantie zet ik minimaal vijf Dylan’s op de verzamelaar, en elke vakantie juist deze uitvoering van It’s Alright Ma. Al is het alleen maar om de verbaasde blikken van andere Dylan-aficionados te zien, wanneer ze deze uitvoering horen. Hé, deze ken ik helemaal niet?! Zeven minuten en een biertje verder vertel ik hen dat ik blogger bij Ondergewaardeerde Liedjes ben. Bekijk de site maar eens wanneer je nog meer pareltjes wilt ontdekken 🙂
Volg Het Vakantiebandje op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
The Pilgrims – Lost Train
David Byrne & St. Vincent – Road To Nowhere
Frank O’Moiraghi – Show Me (Spacer)
Chris Rea – It’s All Gone
Tröckener Kecks – Ver Van Huis
Mafalda Arnauth – O Mar Fala De Ti
Eddie Vedder & Nusrat Fateh Ali Khan – The Long Road
Prachtig hoor Richard maar overdrijven is of een stijlfiguur of een vak. Een beetje Dylan fan weet dat het van die schitterende 3 cd box ‘Going, Going, Guam’ is.
Overigens, er gaat niets boven een met liefde & zorg gemaakte vakantietape. Jaren later heb je er nog plezier van.
Hartelijke groet, John
Sorry, je hebt gelijk. Dat komt er van als je denkt dingen uit je hoofd te kunnen doen 🙂
Het nummer staat niet op ‘Going, Going, Guam’ (trouwens geen 3 maar een 4 cd uitgave…) maar op de niet minder prachtige ‘The Rundown Rehearsal Tapes’ om precies te zijn: Disc Three nr 11.
Awesome