Computers en muziek, ik heb er an sich niks op tegen. Maar (die voelde je al aankomen) muziek die door mensen wordt gemaakt raakt me toch altijd nét wat meer.
Zelfs EDM-grootheden Daft Punk realiseren zich dat: hun laatste album zou je kunnen zien als een terugkeer van de menselijke muziek. Natuurlijk, Random Access Memories zit vol met robotgeluidjes, maar de basisinstrumenten worden allemaal door mensen bespeeld. Give life back to music, was de boodschap.
Ik durf hier de stelling wel aan dat muziek het laatste bastion is dat robots zullen overnemen van mensen. Natuurlijk kun je met kunstmatige intelligentie een nieuw Beatles-nummer schrijven, maar voordat computers écht een Lennon & McCartney-compositie kunnen schrijven, dat duurt nog wel een hele poos.
En dan hebben we het nog niet eens over de uitvoering. Mensen die muziek maken op een podium en anderen die daardoor worden meegevoerd; een waarachtigere verbinding tussen mensen kun je haast niet vinden. Duende, noemen ze dat in het Spaans.
India.Arie is niet de beste songwriter van de wereld. Ze was een jaar of tien geleden behoorlijk populair, haar stijl is een beetje te vergelijken met die van Erykah Badu. Zo matig als haar liedjes zijn, zo goed is ze in het live uitvoeren ervan. Toen ze in 2007 op het podium van North Sea Jazz Festival stond, gebeurde er iets…
Deze verbinding tussen twee mensen die op een podium staan, die elkaar voorzetjes geven, elkaar op de microseconde aanvoelen, volledig in elkaar opgaan…
Dit is en blijft mensenwerk, mensen.
