Goede voorspellingen doen is een hele kunst. Daar zijn we dit jaar wel achtergekomen, bijvoorbeeld waar het bepaalde uitslagen van verkiezingen en referenda betrof. Ook voorspellen welke platen het komende jaar in je jaarlijstje zullen voorkomen, is zo goed als onmogelijk. Radiohead en Nick Cave leken zekerheidjes, maar wie had Suede boven aan mijn top 10 van favoriete albums verwacht? Ik zelf in ieder geval niet.
Een voorspelling die ik een jaar geleden wél aandurfde, was dat Car Seat Headrest een van de beste albums van 2016 zou afleveren. Niet dat ik Will Toledo, de man achter deze band, nu zo goed kende. Pas eind vorig jaar kreeg hij enige bekendheid dankzij een verzamelalbum. Want Toledo mag dan nog maar 24 jaar jong zijn, voordat hij bij een major tekende had hij al een indrukwekkende catalogus van meer dan tien albums op zijn naam staan. Niet al het ‘oude’ werk van de man is even briljant, maar zeker op die verzamelaar, Teens of Style, hoor je al het enorme talent en de creativiteit. Zijn eerste ‘echte’ album, want zo voelde het, móest wel een topper worden.
En ja, Teens of Denial, dat afgelopen voorjaar verscheen, is één van de beste gitaarplaten van 2016 geworden. Lekker weerbarstig, maar minder onstuimig dan zijn eerdere werk. Vincent was het eerste wat we ervan te horen kregen. Met bijna acht minuten is het een aardig lang werkje, maar vervelen doet het niet. Evenmin als de nummers die acht een een halve of, welja, elf een een halve minuut klokken.
Klinkt als een artiest waar we nog het nodige van gaan horen. Wat mij betreft, slaat hij even een jaartje over en komt hij in 2018 met het ultieme meesterwerk.
