Michael Ball – I Dreamed A Dream

Laat niemand zeggen dat ik geen brede smaak heb, want ik luister naar vrijwel alles. Natuurlijk is het niet allemaal even goed of onderhoudend; iedereen – en dus ook ik – heeft zijn voorkeuren. Maar je moet (bijna) alles in je leven één keer meemaken en dus ben ik naar de opera geweest (Carmen), naar het ballet en naar een symfonie van Vivaldi (in het Sydney Opera House). Helaas, slechts bij het ballet kon ik mijzelf (met moeite) wakker houden, maar wellicht uitsluitend omdat het een matinee was. In Sydney kan ik een jetlag de schuld geven, maar bij Carmen hield ik de ogen niet open en gleed een paar keer weg. Echt waar, ik vind het fantastische muziek, maar in partjes van 15 minuten. Stuur me naar een blues of rockconcert en ik ben uitsluitend met een honkbalknuppel in slaap te krijgen.

Vreemd genoeg heb ik geen enkele moeite wakker te blijven bij een musical. De activiteit op het podium zal daar ongetwijfeld mede debet aan zijn, want ook de musicalmuziek kan behoorlijk repeterend zijn. Ik ga dan ook hoogstens eens in de 5 jaar naar een musical, maar ik heb me geen seconde verveeld bij The Cotton Club of Starlight Express; de laatste omdat de zangers op rolschaatsen tussen het publiek scheren, want het is niet Lloyd Webbers’ sterkste werk.

Vrijwel elke musical heeft minstens één lied dat in de herinnering blijft hangen, maar de allermooiste komt uit Les Misérables: J’avais Reve d’une Autre Vie. Ik droomde over een ander leven. I Dreamed A Dream in het Engels. Eind jaren zeventig geschreven door Claude-Michel Schönberg; 1980 in de Franse theaters. Vanaf 1985 in London en sinds 1987 op Broadway. Het lied wordt gezongen door de net ontslagen Fantine, die terugdenkt aan haar jeugd en vervlogen tijden en haar verwachtingen van het leven.

I had a dream my life would be
So different from this hell I’m living
So different now from what it seems
Now life has killed
The dream I dreamed

Zoals met veel mooie liedjes waren er veel kapers op de kust om het te coveren. En net zo vaak slaan ze de plank mis. Neil Diamond, Aretha Franklin, David Essex en Petula Clark wisten het origineel niet eens dicht te benaderen. Het is evenzo door musicalsterren en zelfs operastemmen gezongen, maar de schoonheid van dit lied wordt bepaald door de emotie en de warmte van de stem. Uitsluitend nazingen (hoe goed ook) doet I Dreamed A Dream geen eer aan. In de musical wordt het lied door een vrouw gezongen, maar vreemd genoeg past het beter bij een mannenstem (met een minieme tekstuele aanpassing). Echter, zelfs een gerenommeerde musicalster als Michael Crawford weet er eigenlijk geen pindakaas van te maken.

Nee, er is maar één magistrale uitvoering en die is van Michael Ball. Een musicalster, die sinds 1984 in vele producties op de planken heeft gestaan. Godspell, Les Misérables, The Phantom Of The Opera, Aspects Of Love, The Woman In White, Hairspray en Sweeney Todd om er maar een paar te noemen. Hij heeft een fantastische stem vol van warmte en emotie. Wanneer je I Dreamed A Dream hoort, krijg je de indruk dat hij het persoonlijk meegemaakt heeft. Ik krijg er elke keer weer een brok in mijn keel van. Is dat niet de essentie van een mooi lied?