Europeanen en Amerikanen beleven een terroristische moordaanslag op eigen bodem totaal anders. Waar in Europa de politici teruggrijpen naar kreten van afschuw en verbazing en de bewoners een vredesmars lopen om na een paar dagen terug te keren naar de realiteit, ervaren Amerikanen het als een oorlogsverklaring en eisen actie van de politiek en bestuurders van hun land.
Ik wil niet beweren dat de Europese wijze de betere is. Alhoewel de primaire reactie van de Amerikanen vaak een golf van meerdere reacties (over en weer) teweeg brengt, is er soms geen andere mogelijkheid dan je tanden te laten zien. In dat opzicht is Europa tot een oud mannetje met een klapperend kunstgebit verworden; de dialoog is heilig verklaard en het resultaat was meerdere oorlogen op eigen bodem en een hernieuwde dreiging uit het Oosten (vanwege misplaatste expansiedrift).
Na de aanslag op het WTC en het Pentagon op 09 september 2001 eisten de Amerikanen vergelding voor deze terroristische daad en de president had feitelijk geen andere keuze dan in actie te komen; niet reageren zou onherroepelijk betekenen dat hij als een slapzak de geschiedenis in zou gaan en een tweede termijn op zijn buik zou kunnen schrijven. Het verklaarde ook waarom hij er voor koos Irak binnen te vallen, want een onzichtbare terroristische organisatie is moeilijk te verslaan.
In de muziekwereld en met name uit de Americana en Countryhoek kwamen protestliedjes, zoals Alan Jackson’s Where Were You (When The World Stopped Turning), het aggressievere Courtesy Of The Red, White And Blue (The Angry American) van Toby Keith en het controversiële Have You Forgotten van Darryl Worley. Controversieel, omdat het iedereen veroordeelde, die het niet eens was met de inval en keihard stelde dat ze de aanslag en het verlies van Amerikaanse levens al weer vergeten waren. Worley stelde dat het lied een hart onder de riem was de familie van de slachtoffers én de veteranen en actieve troepen.
I hear people saying we don’t need this war
I say there’s some things worth fighting for
What about our freedom and this piece of ground
We didn’t get to keep ’em by backing down
They say we don’t realize the mess we’re getting in
Before you start your preaching
Let me ask you this my friendHave you forgotten how it felt that day
To see your homeland under fire
And her people blown away
Have you forgotten when those towers fell
We had neighbors still inside
Going through a living hell
And you say we shouldn’t worry ’bout Bin Laden
Have you forgotten
In een interview zei Worley: I am not a war hawk. Even though I support us going and taking care of business, that doesn’t mean that there’s not some fallout, and there’s not gonna be some negative side effects of that kind of thing. I mean, obviously, one of the first things that comes to people’s mind when they hear the word ‘war’ is death. And there’s gonna be some of it. There’s gonna be lives lost on both sides. And that’s the cold reality, and that’s the harsh reality, and that’s the part that makes it tough for presidents and generals and people to send these young kids into the fight. But that’s why we have a military. You have to protect your boundaries, and you have to fight back when people come and kill innocent citizens on a beautiful day who are just out enjoying doing what American people do, and all of the sudden we’re getting bombed by terrorists on our own home front. You gotta go retaliate.
Wanneer de aanslagen in Parijs en nu Brussel op Amerikaanse grondgebied waren gepleegd is het een gefundeerde veronderstelling, dat ook Barack Obama geen andere keuze gehad zou hebben dan een bepaald gedeelte van Syrië plat te bombarderen. Waarschijnlijk ook niet de ultieme oplossing, maar hoeveel moet er nog gebeuren voordat er daadwerkelijk gezamenlijke Europese maatregelen genomen worden om deze waanzin te stoppen?
