Frank Zappa – Black Napkins

Onlangs was ik weer eens op één van mijn Youtube-ontdekkingsreisjes. Ik zoek een artiest of een muziekgenre en laat me verrassen. Een aanrader, want je komt de vreemdste en mooiste dingen tegen. Soms moet je geluk hebben, want op de naam van mijn favoriete muzikanten zoek ik allang niet meer; te veel mogelijkheden en een oerwoud van liedjes.

Dit keer viel ik in een stuk uit Frank Scheffer’s rockumentary: Frank Zappa, a pioneer of the future Music. Steve Vai was aan het woord over zijn vriendschap met én zijn tijd als lid van de band van Frank Zappa. Toen hij op 20-jarige leeftijd auditie deed bij Zappa moest hij werkelijk alle kunstjes uit de hoge hoed toveren om hem tevreden te stellen.

Nu is Steve Vai zelf ook geen kleuter op de gitaar; Classic Rock Magazine plaatste hem op de 12^de plaats op de ranglijst van beste gitaristen ooit, maar hij heeft van Zappa geleerd het maximale uit zijn talent te halen tijdens zijn periode (1980-1983) in de band.

Frank Zappa is a very dedicated musician. He’s very, very demanding of himself, more so than anybody l’ve ever seen in any medium at all. And that comes through in both the quantity and the quality of the music he produces. For me, it’s music of the highest quality. And being able to watch him create that music is a real thrill in itself. 

Vai vond Zappa een genie, die continu bewees een absurd hoog niveau te halen. Maar zelfs een genie heeft topdagen en deze was in New York.

Frank just played the guitar like I’ve never seen anybody in my life.

Het betreffende lied is Black Napkins; Zappa’s meest favoriete compositie. Het instrumentale nummer stond in een live-uitvoering (Osaka, Japan) op zijn Zoot Allures album uit 1976. Ik ken dit prachtige instrumentale nummer in vele uitvoeringen, maar deze had zelfs ik nog niet gehoord. Hier schoten de tranen in mijn ogen! Zo verschrikkelijk mooi en zo verschrikkelijk goed. Jimi Hendrix heeft eveneens een aparte afdeling in mijn muziekkast, maar dit evenaarde hem (minimaal). Overigens was Zappa bevriend met Hendrix en hij heeft hem op de mogelijkheden van de ‘wah wah’ effect pedaal gewezen. Op het Miami Pop Festival in 1968 gaf Hendrix zijn Stratocaster aan Zappa, die diverse veranderingen aan de elektronica en hardware gemaakt heeft en er gedurende de ‘zeventiger jaren’ regelmatig op gespeeld heeft.

Guitar World stelde dat Zappa ‘America’s Most Misunderstood Genius’ was.

Luister en huiver!