Zelfs het journaal op radio 1 besteedde aandacht aan het overlijden van Colin Vearncombe. De singer/songwriter, beter bekend onder zijn artiestennaam Black, overleed op 26 januari aan zijn verwondingen nadat hij tien dagen eerder betrokken was geraakt bij een auto-ongeluk. Slechts 53 jaar oud.
Dat zijn overlijden niet alleen in de muziekmedia aandacht kreeg, verbaasde me wel. Black was immers een one-hit-wonder en die ene hit is bijna dertig jaar oud.
Nu is Wonderful Life wel een prachtig liedje. Afgaand op de reacties die ik op internet las, heeft het voor aardig wat mensen veel betekend. Mede door de tekst kun je je daar van alles bij voostellen. Heel terecht dus, die aandacht.
Bovendien is het niet helemaal waar dat Black een one-hit-wonder was. Die andere hit, Sweetest Smile, was toch goed voor een 33e plaats in de top 40.
Ik denk dat het nog een groter succes had kunnen worden als Wonderful Life er niet zo vlak achteraan was gekomen. Hetzelfde fenomeen dat je nu zo vaak ziet: extreem korte periodes tussen de releases van verschillende singles.
Ook al was Colin Vearncombe niet langer dan twee maanden hitsucces gegund, hij bleef platen uitbrengen, waaronder een aantal albums in eigen beheer.
Voor de status van Wonderful Life is het ongetwijfeld goed dat het zijn enige grote hit was, maar laten we dat kleine hitje niet vergeten. Op zoek naar een versie ontdaan van het nogal gedateerde jarentachtig-arrangement stuitte ik op deze wondermooie live-uitvoering, 25 jaar na het oorspronkelijke succes opgenomen.
Volkomen terecht dat je aandacht besteedt aan Colin Vearncombes “Sweetest Smile”, dat inderdaad een grotere hit had kunnen zijn. Nu had platenmaatschappij A&M het nummer na het succes van “Wonderful Life” opnieuw kunnen uitbrengen met mogelijk opnieuw een hit als gevolg, al zou dat het succes van die andere hit waarschijnlijk niet hebben overtroffen. Volkomen onterecht wat mij betreft. Persoonlijk vind ik “Sweetest Smile” namelijk beter dan “Wonderful Life”.
En met de analogie van het arrangement ben ik het dan ook niet eens. Er zijn legio songs uit de jaren ‘80 die veel meer gedateerd aandoen dan “Sweetest Smile”, dat Vearncombe overigens later nog eens opnieuw opnam in een zoveel mogelijk gelijkende versie. Zal wel een rechtenkwestie zijn geweest, waarbij hij zijn eigen songs niet opnieuw kon uitbrengen omdat Universal de masters bezit en platenmaatschappijen daar erg krampachtig mee omgaan.
De nieuw opgenomen versie van zijn grootste hit was mijns inziens minder geslaagd.
Als afsluiter nog een aanrader voor wie nog dieper in de catalogus van Black/Colin Vearncombe wil duiken: “Let Me Watch You Make Love” van zijn Abbey Road EP. Ook terug te vinden op de fraaie compilatie ‘Any Colour You Like’.