Twijfel is de waakhond van het inzicht. De Chinese filosoof Confucius citeerde dit in circa 500 v.C. Meestal weet ik vrijwel direct mijn keuze, maar er zijn zo veel ondergewaardeerde mogelijkheden in het repertoire van de heer de Nijs dat twijfel mij overmande. Waartoe dit kruis, Heer, dat ik draag? Waarom, Heer, laat U mij zo lijden? Zou toepasselijk kunnen zijn, maar het atheïsme is diep in mij geworteld. Héb ik wel een vrije wil of ben ik slachtoffer van het natuur-wetmatige determinisme? Ik moest de Gordiaanse knoop doorhakken. Na een korte retraite kwam een uitspraak van Tryon Edwards in gedachten: Als je moet kiezen tussen twee kwaden, kies dan niets; als je moet kiezen tussen twee goede dingen, kies dan beiden. Eureka! Ja, herleest u het nog maar een keertje. Bloed, zweet en tranen op deze openingsalinea. Al de geschiedkundige en filosofische lessen kwamen tot vrucht.
En dit allemaal omdat (ook) ik een zwak heb voor Rob de Nijs en niet kan kiezen; het is iets met zijn timbre en de emotie die hij in zijn liedjes weet te vertalen. Bovendien rocken zijn uptempo nummers, maar dit valt in het niets omdat hij veel meer ballads gezongen heeft. Ook Rob vindt het jammer dat hij hiervoor beduidend minder waardering krijgt; een stille frustratie.
Zijn rijke en lange carrière sinds 1962 kende echter wel dipjes tot zelfs artistieke en financiële armoede, want na zijn gigantische hit Ritme van de Regen werd het stil rond het tieneridool, met als gevolg dat hij zijn brood moest verdienen in de horeca en later in televisieseries als Oebele en Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen, Mijnheer? Pas in 1973 scoorde hij weer hits met Jan Klaassen en Zuster Ursula dankzij de steun van Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot. Hij heeft geheel onterecht het stempel gekregen dat hij muziek voor vrouwen maakt, want hij is gewoon een allround zanger en entertainer. Terugkijkend zegt Rob zelf dat hij eigenlijk wel een tiental comebacks heeft gehad.
Vroeger, toen ik nog bij wijze van spreken tot kniehoogte kwam, zei je braaf ja en amen tegen volwassenen. Bezoekende buren of buitenlui werden automatisch oom en tante, en de criminele inborst was beperkt tot het pikken van een peentje bij de groenteboer. Wanneer je ouders er achter kwamen was een corrigerende tik toen geen kindermishandeling. Het scheldwoordenboek was zo dun als supermodel Twiggy; jongens waren een zak en meisjes een troela. Het was dan ook een dijenkletser dat Rob in 1964 een piepklein hitje had met Troela, troela, troela-la. Het liedje zong gemakkelijk mee en het ritme was een combinatie van lekkere rock & roll en twist; het geluid van een fluitende stoomtrein was een extra bonus. Maar het klinkt tot op de dag van vandaag vrolijk en aanstekelijk, en blijft een glimlach oproepen naar lang vervlogen tijden. Onbewust zing ik het nog woord voor woord mee. En omdat de Hollandse Zomer (nog) geen greep uit ‘den ouden doos’ heeft gedaan, heb ik het stof er maar even afgeblazen en het juweeltje uit mijn kinderjeugd opgevist.
Tussen het begin van zijn loopbaan als zanger en nu heeft hij nog vele mooie liedjes gezongen en hield hij zijn stembanden soepel met wellicht iets te veel sterke drank. Inmiddels is hij al enkele jaren droog, maar zijn jarenlange levensstijl is zeker rock & roll evenals de vele optredens in rokerige zaaltjes gedurende de magere jaren.
In 2010 kwam Rob met Eindelijk Vrij; een bluesy mannenplaat die in Louisiana is opgenomen. Eindelijk vrij, omdat hij op persoonlijk vlak én op muzikaal vlak eindelijk voor zichzelf kon kiezen met een heel ander album zijn vorige tien platen. Het is in mijn ogen een muzikaal document en past moeiteloos tussen mijn Engelstalige americana en bluesplaten. Lekkere broeierige muziek. Mijn favorieten zijn het titelnummer, Pianobar, De Weg Ligt Er Altijd en Nog Steeds Geen Rock & Roll. Het laatste nummer kent een vette knipoog naar de jaren ’60 en zijn eigen muzikale verleden; de carrière van een overlever met ettelijke comebacks en die telkens niet wordt geroemd om wat hij eigenlijk wil zijn. Een fantastisch nummer én parodie.
Meer Rob & Roll graag!
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues
