Henny Vrienten – Hij Zingt Omdat ‘ie Het Niet Zeggen Kan

Afgelopen maandag was muzikale alleskunner en voormalig tienermagneet des vaderlands Henny Vrienten jarig. Good old Henny werd alweer 67. Hij mag dus officieel met pensioen.

Maar dat gaat niet gebeuren. Henny zit nog middenin zijn favoriete bezigheid; muziek maken.

Vorig jaar nog bracht hij een nieuw album uit, samen met zoon Xander Vrienten, genaamd ‘En Toch’. Het is een soort sprookjesboek op muziek. Prachtig voortkabbelende muziek met poëtische teksten, breekbaar, persoonlijk en klein gebracht door Henny. De hele plaat, volledig geproduceerd door ondergewaardeerd muzikaal genie Daniël Lohues, is schitterend.

Je zou, als je heel zuur bent en dat altijd doet, kunnen stellen dat Henny hier en daar iets té breekbaar en misschien zelfs wel een tikje vals klinkt. Maar dat is een kleinigheid. Onzin zelfs. Niet alleen loepzuiver en perfect gezongen muziek mag mooie muziek genoemd worden. Het mag allemaal best een beetje leven in zich hebben. Een oud paar leren laarzen wordt eigenlijk ook alleen maar mooier met de jaren. Geplooid, gerimpeld, fragieler, geleefd maar zoveel fraaier dan een nieuw strak, mooi glanzend glad paar.

Het album lijkt op een grote zak gemengd snoep. Elke keer als je er één blind uit de zak graait, en denkt ‘dit is de lekkerste die deze zak te bieden heeft’, en je graait naar de volgende blijkt deze nóg lekkerder! Waar houdt het op?

Nummers als De Namen en de Plaatsen, Het Uur Tussen Hond en Wolf, Nooit Iets Anders Dan Dit en ga zo maar door; er lijkt geen eind aan te komen. Echte ‘liedjes’ liedjes om je volledig aan over te geven. Weg met de digitale afleiding, weg met de drukte, weg met alle stress. Een koptelefoon op en vol overgave naar Henny luisteren die je soms bijna fluisterend een verhaal verteld. Heel veel mooier gaat het niet worden.

Laat de plaat lekker zijn werk doen. Laat de plaat lekker groeien. Elke keer pak je hem er weer bij en luister je opnieuw naar de verhalen die verteld worden. Je raakt er aan gewend, en je merkt dat je er steeds een beetje meer van gaat houden. Woordelijke schetsen die zich na verloop van tijd visueel gaan vormen in je hoofd. Henny flikt het.

Ik heb voor de track ‘Hij Zingt Omdat ‘ie Het Niet Zeggen Kan’ gekozen. Al  was dit best moeilijk. Want wat kies je uit zo’n schatkist aan muzikale pracht en praal? In dit nummer wordt er vrolijk gefloten. En dat werkt meestal gewoon erg aanstekelijk. Behalve als je Roger Whittaker heet. Dan moet je gewoon je kunstfluit doorslikken. Voorgoed.

Hoe dan ook, het nummer ‘Hij Zingt Omdat ‘ie Het Niet Zeggen Kan’ is gewoon geweldig.  Alleen die titel is natuurlijk al winning.

De eerste stralen schuiven over zee
Dan zingt er plotseling een vogel mee
Die zingt omdat ie het niet zeggen kan
Die zingt omdat ie het niet zeggen kan

Wat hij zingt is echt, vergis je niet
Want de zanger is zijn eigen lied
Zo zingt hij zichzelf voor jou

Dus kijk maar niet om je heen
Dit is voor jou alleen
Hier is de man, jij bent de vrouw
En wat hij het meest verlangt
Is wat hij niet zeggen kan
En hij verlangt alleen naar jou

Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.

Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:

De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues