Vroeger was er een meidengroep. Een soort Doe Maar met vrouwen. Mateloos populair. Die meidengroep heette de Dolly Dots. Stoere meiden met veel haar. Tussen 1979 en 1988 zongen de Dots, zo mag ik ze noemen, vele hits. Angéla, Angela, Patty, Ria, Esther en Anita zongen in die jaren onder meer over de radio, jongens, rolschaatsen, Leila Queen of Sheba, rozen, regen en natuurlijk over de liefde in al haar algemene facetten. De Dots waren in Europa én in Japan één grote hit-spugende succesmachine. Eigen poppen, een eigen film, een televisieserie en zelfs een nummer geschreven en geproduceerd door hitgiganten Stock, Aitken & Waterman. De Dots deden het.
Na 1988 was het klaar. De koek was op en het succes liep terug. Anita was inmiddels al verdwenen, de groep had nieuwe producers en men was er eigenlijk wel klaar mee.
Toch was er, na een kleine reünie bij Paul de Leeuw in 1998, in 2008 nog een heuse tour. Uitverkochte zalen, het kon niet op. De Dots noemde het de Goodbye For Now Tour. Het was leuk af en toe weer eens bij elkaar te komen.
Toch bleek het dit keer een definitief afscheid. Ria werd ernstig ziek en overleed in 2009. Een enorme klap voor de dames die al zoveel met elkaar mee hadden gemaakt. De overige vijf besloten daarom om nooit meer als de Dolly Dots op te treden.
In de tussenliggende periode hebben ze natuurlijk ook niet stilgezeten. De bekendste uit de periode na de Dots is natuurlijk Angela Groothuizen. Wie kent haar niet. Angela bleek naast begaafd zangeres ook nog eens een zeer verdienstelijk presentatrice.
Zo zat ze als één van de Coaches bij The Voice, begon ze met Wie is de Mol? (u weet wel, toen nog met “gewone” Nederlanders), was ze jurylid bij X-factor, en zelfs nog heel even de Albert van RTL Boulevard in 2009. Voor alles wat ze gedaan heeft kreeg Angela in 2012 zelfs een lintje van Hare Majesteit de Koningin. Ook zij zal vast af en toe ongegeneerd hebben meegefloten met Love Me Just A Little Bit More, casual wandelend door de gangen van Paleis Huis Ten Bosch.
Het begon allemaal een beetje bij de AVRO met het programma “De Uitdaging”. Het programma liep van 1990 tot en met 1998 en was een groot succes. Angela kwam met een hele grote vrachtwagen mensen helpen. Kinderboerderijen, clubhuizen, dorpskernen, dierenasiels en zelfs de kindertelefoon ontkwamen niet aan de uitdaging van Angela. Geheel belangeloos deden bedrijven aan een stukje materiële sponsoring en zodoende ontstond er binnen twee dagen een nieuw iets. Mensen blij. Angela blij. Sponsoren blij. Later bleek de spontane deelname van vele bedrijven van tevoren al volledig voorgekauwd te zijn door het productieteam. Maar ach, die enthousiaste Angela deed altijd haar best. Het mocht de pret niet drukken. Ik keek in ieder geval altijd met veel plezier.
Toch bleef de muziek Angela blijkbaar trekken en na wat platen met Ruud Mulder als Angela & The Rude aan het begin van de 90’s, besloot ze in 1996 haar eerste soloplaat op te nemen genaamd Groothuizen. Naast de nieuwe, zeer afwisselende tracks (Angela zingt zelfs in het Zuid-Afrikaans) staat er een eigentijdse bewerking op van het nummer Rozegeur Maneschijn van Herman van Veen.
Voor wie het niet kent, het gaat over een als broccoli doodgekookte steeds maar dooretterende relatie die prachtig en pakkend beschreven wordt. De tragiek van een tot stilstand gekomen leven dat zichzelf – dag in dag uit – blijft herhalen. Poëtischer en mooier dan Van Veen kan ook niemand anders dat zo beschrijven.
Als een schaduw valt de avond
Op een doordeweekse dag.
En de dinsdag wordt begraven
En de radio speelt Bach.
En de kinderen zijn onrustig,
Want ze willen niet naar bed.
‘t Is een slopende idylle
In een veel te dure flat.
Angela geeft er een volledig eigen twist aan, inclusief beukende gitaarsolo. En dat klinkt waanzinnig. Het nummer blijkt, ten tijde van deze opname toch al 26 jaar oud, nog zo fris en actueel als toen Van Veen het uitbracht.
Nu, weer bijna 20 jaar verder, klinkt het nog steeds geweldig. Het nummer draagt een tijdloze thematiek en schoonheid met zich mee. De versie van Angela heeft er succesvol voor gezorgd dat het nummer een soort nieuwe boost heeft gekregen om het ook tot ver in de 21ste eeuw nog fris te laten klinken. En dat is fijn. Dank Angela.
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues
