Zestig procent van alle liedjes schijnt over de liefde te gaan – of het nu gaat om ontluikende liefde, liefdesverdriet, of gewoon porno. Ook de dood is een dankbaar thema in de popmuziek.

Maar jongens, het hoeft allemaal niet zo zwaar te zijn, toch? Soms moet gewoon het dak eraf en de beuk erin, hetzij in de club of in de kroeg. Wij gaan vandaag voor de laatste categorie – die de barman opzet om de baromzet nog even te stuwen.

Keuze Hanno Maas: The Dubliners – The Wild Rover (1964)

Gewoon omdat het ook zo goed drinkt

Een liedje over drank. Of een liedje waarbij je gewoon lekker kunt drinken. Nog beter? Allebei!

I’ve been a wild rover for many a year,
And I spent all my money on whiskey and beer.

In talloze variaties te beluisteren, van André Rieu tot de Dropkick Murpheys. De meesten zullen het nummer echter kennen van The Dubliners. En wie kunnen een ‘drinking song‘ zoals het ook echt op wikipedia genoemd wordt, beter overbrengen dan deze Ierse whisky-drinkende folkhelden?

De exacte oorsprong van het nummer is niet helemaal bekend. De oudste referentie is te vinden in de Ierse folklore van eind zestiende eeuw. De versie van de Dubliners stamt uit 1964. Ook al betert de hoofdpersoon in het nummer zijn leven, zal hij nooit meer the wild rover spelen en hebben The Dubliners talloze andere prachtige drankliederen (Seven Drunken Nights om er maar één te noemen), toch is het voor mij hét dranklied bij uitstek. Gewoon omdat het ook zo goed drinkt. Lekker met een volle pul bier op de maat van het refrein meerammen op tafel (bam-bam-bam-bam) zodat je weer een verse schuimkraag hebt. En dan ‘n grote slok. Een te grote, zodat het bier stiekem langs je mondhoeken naar beneden loopt. En met je ogen dicht voel je je dan even in een echte 19e eeuwse Ierse pub. Proost!

Keuze Roland Kroes: Edwin Birdsong – Cola Bottle Baby (1979)

Waar Daft Punk de mosterd haalde

Dit is de grootste foetelinzending ooit bij een Battle op Ondergewaardeerde liedjes. Want a) ik ga heel erg meeliften op alle Daft Punk-aandacht en b) ik ga de loftrompet steken over een van de beste verzamelseries aller tijden.

Ik kwam op het spoor van Cola Bottle Baby via de verzamelserie Sampled. De vier Sampled dubbelalbums zijn must-haves voor muziekfreaks. Want je hoort waar King Bee de mosterd haalde en waar Fatboy Slim voor het ondergewaardeerde pareltje Demons zijn inspiratie haalde. Tussen al die aha erlebnissen hoorde ik ook ineens het origineel van een van de leukste Daft Punk nummers (u kent deze variant natuurlijk).

Een heerlijk laidback soul nummer. Met zoals dat hoort seksuele insinuaties. Het zijn immers de 70’s, baby! Het gerucht gaat dat Edwin Birdsong ook mee heeft geholpen aan Daft Punks Harder, Better, Faster, Stronger. Ik betwijfel eigenlijk of dat echt zo is. Sterker, ik hoop dat het niet zo is.  Want het heeft wel wat, zo’n beperkt Wikipedia lemma.

Keuze Edgar Kruize: Pearl Jam – Crazy Mary (1993)

Pak een fles en drink ‘m leeg… Niet rijden!

Verstopt op het benefietalbum Sweet Relief: A Benefit For Victoria Williams uit 1993 staat Pearl Jams cover van Victoria Williams’ Crazy Mary. Een cryptisch nummer, want wat er nu precies gebeurt is niet helemaal duidelijk. Maar het heeft met alcohol en een ongeluk met dodelijke afloop te maken. Een persoonlijke interpretatie is dat de hoofdpersoon uit het liedje eerst met een groep vrienden flink heeft staan drinken, zoals ze altijd doen:

take a bottle, drink it down, pass it around…
take a bottle, drink it down, pass it around…
take a bottle, drink it down, pass it around…

En daarna is de hoofdpersoon overmoedig in een blauwe auto gaan racen, uit de bocht gevlogen en pardoes de schamele hut van de gekke Mary uit de titel binnengereden. In de alcoholwaas lijkt het een droom (“Dreamed I was flying high above the trees, over the hills… Looked down into the house of Mary…“) maar de volgende morgen bewijzen de remsporen op de weg de nuchtere waarheid. “That what you fear the most, could meet you halfway.” Maar goed, dat is een vrije interpretatie. Het origineel van Victoria Williams is wat minder fraai door haar wat aparte frasering. De Pearl Jam tilt het nummer boven de middelmaat uit. Het orgeltje jengelend op de achtergrond, de bedeesde voordracht van frontman Eddie Vedder en (hier komt het beter tot zijn recht) de vervreemdende tweede stem van Victoria Williams zelf maken het mysterieus en een beetje spookachtig. De band speelt het onterecht op ‘rarities’ verzamelaar Lost Dog (of de ‘best of’ Rearviewmirror) ontbrekende nummer met regelmaat live en dat is ook het moment dat Eddie Vedder een fles rode wijn de ronde laat doen langs de voorste rijen. Sterk stukje publieksparticipatie. Take a bottle, drink it down, pass it around…

Keuze Martijn Koetsier: Fratsen – Drinkebroer (1995)

Ik breng een toast uit op dit leven, maar klinken doet het niet

Het zou maar zou kunnen dat na de liefde al snel de alcohol volgt als meest bezongen onderwerp in de muziek. Soms als ode aan de inspiratie die het biedt zoals in Nightrain van Guns N’Roses, een andere keer weer als onmisbaar element van elk feest, bijvoorbeeld te horen in Bottles To The Ground van NOFX. Ook de ellende die drank veroorzaakt wordt vaak aangehaald, maar dan meestal op een moment dat de protagonist vast heeft besloten de fles voortaan te laten staan. Mijn keuze als meest ondergewaardeerd dranklied laat de misère echter in al zijn lelijkheid horen.

Fratsen is één van de vele muzikale projecten van kunstenaar André Manuel, afkomstig uit het Twentse Diepenheim. Hoewel de cynische en maatschappijkritische nummers van de in 1996 gestopte band bijna allemaal wel het luisteren waard zijn, is Drinkebroer er één die voor veel fans favoriet is. Geen warme romantiseringen over gezellig borrelen, maar een schurende en wrange werkelijkheid die op een paradoxale manier een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. Geen slappe excuses maar rauw en eerlijk bezongen, waarbij de schoonheid en afzichtelijkheid van een glas of twintig moeiteloos hand in hand gaan.

Keuze Dimitri Lambermont: Shane MacGowan & The Popes – That Woman’s Got Me Drinking (1994)

Onedwodhreefofisixseveneightnineten bottles of GIIIIIIIN

Het is drie uur ‘s nachts. De asbakken lopen over. Geen enkel horizontaal oppervlak is nog vrij van bierflesjes. Het feest is al een paar uur aan de gang. Hier en daar liggen mensen knock-out in hun stoel. In de hoek probeert iemand tevergeefs een joint dicht te vouwen. Het is een feestje, zoals ik er zoveel heb gezien in de jaren negentig. Zo rond drie uur is het tijd voor die ene cd. Dat ene nummer. Iedereen is ladderzat en de stemming zit er goed in. Nu is het moment om hem te draaien.
Niet eerder – dan is men nog te nuchter.
Niet later – dan is iedereen echt te ver heen. Maar precies nu is het beste moment.
Nu komt het moment dat we Shane MacGowan aanzetten. Iemand strompelt naar de CD-kast. Rommelt er wat in rond. Staart een tijdje naar de cd-speler om uiteindelijk de ‘open’-knop te vinden en plaatst de CD er wiebelend in.

Iedereen is even stil. Wat krijgen we nu weer voor muziek? Maar zodra die tonen klinken, weten we het allemaal. Hier en daar klinkt een schorre schreeuw: yeah!

Eerst krijgen we nog even opener The Church of the Holy Spook. Ook zo’n heerlijk nummer. Iedereen lispelt het mee. Maar pas bij de bastonen van That Woman’s Got Me Drinking, wordt iedereen weer een beetje wakker. Nieuwe biertjes worden geopend. Iedereen zit iets rechter in zijn stoel.

For seven long years
She helped me spend my dough
Now I take her out
She don’t wanna know

En dan uit volle borst het refrein. Bier in de lucht.

That woman’s got me drinking
Look at the state I’m in
Give me one, two, three, four, five, six, seven,
eight, nine, ten bottles of gin

Het tellen gaat iedereen wat moeilijker af. Dat wordt al snel onedwodhreefofisixseveneightnineten. Net als Shane zelf overigens. Maar het bottles of GIIIIIIN gaat best. We schreeuwen het door de rokerige ruimte. De mengeling van meer Ierse traditionals en punk valt goed.  We zijn weer wakker.

That woman’s got me drinking
We used to have some fun
Now shrinks and astrologers
Have got me on the run

That woman’s got me drinking
Look at the state I’m in
Give me one, two, three, four, five, six, seven,
eight, nine, ten bottles of gin

She said she’d always love me
She said I was the one
Now look at the way she treats me
Like I’m just a piece of scum

That woman’s got me drinking
Look at the state I’m in
Give me one, two, three, four, five,
six, seven, eight, nine, ten bottles of gin

If I had the guts to do it
I’d take the long goodbye
Instead I’ll love her long and hard
And love her ’til I die

That woman’s got me drinking
Look at the state I’m in
Give me one, two, three, four, five,
six, seven, eight, nine, ten bottles of gin

Zeker aan het einde schreeuwt iedereen uit volle borst mee:

bottles of giiiiin
bottles of giiiiin
bottles of giiiiin
bottles of giiiiin
bottles of giiiin
bottles of GIN

One, two, three, four, five, six, seven,
eight, nine, ten bottles of gin,

 Waarna bij sommigen onvermijdelijk het licht uitgaat.

Let vooral op de videoclip: door Johnny Depp. Met Johnny Depp. En ironisch genoeg Shane MacGowan als barman…

Keuze Juan Gomez Ocampo: Thé Lau – Alcohol En Tranen (1996)

Want het zuiver hart zucht zachtjes van genot..

Er zijn genoeg nummers over  drank en het plezier ervan. Het was ook wel even moeilijk kiezen welk nummer ik zou voordragen. Mijn eerste gedachte was ook meteen Alabama song van The Doors: hét ultieme dranknummer  om luid mee te zingen in de kroeg, alleen of met je maten. Maar nee… dat zou te makkelijk zijn. Bovendien vind ik het geen ondergewaardeerd nummer.

Verder zoeken dus. Bier, Tieten, Whisky, Wodka, Rum, Gin, Tonic alles kwam voorbij. Zoekend in mijn LP/CD collectie kwam ik ineens het album Avenue De La Scene van The Scene  tegen. Hierop staat het nummer  Alcohol En Tranen. Met het typische geluid van The Scene en het idee dat alles op Blauw lijkt.

Alcohol En Tranen dus. Maar dan niet de bombastische versie van The Scene, die het overigens in de kroeg best goed zou doen terwijl iedereen zich helemaal van de wereld zuipt. Inclusief jij en je maten. Ik heb gekozen voor de kleine intieme versie op piano van Thé, die ik een jaar of wat geleden op het internet ontdekte.

Thé Lau weet hier als geen ander elke gevoelige snaar te raken. Ook, of misschien wel juist, als je dronken naar de tekst luistert. Vanaf het eerste woordje luister je met ingehouden adem naar het raspende, gepijnigde stemgeluid van een man die transformeert tot een vleesgeworden mix van alcohol en tranen…

Schrijnden als je ook nog bedenkt dat, in augustus van dit jaar bekend werd gemaakt dat hij aan keelkanker lijdt. Briljant nummer waarbij de zanger, in een sobere ambiance, kracht en betekenis geeft aan elk poëtisch gezongen woord.

PROOST!

Want het zuiver hart zucht zachtjes van genot
Het klopt tevreden in de maneschijn
En waar het was is alles nu kapot
Maar ach, het wilde lief en aardig zijn

En alcohol en tranen tonen mij aan jou
Alcohol en tranen drijven mij naar jou

Keuze Karin de Zwaan: Pater Moeskroen – Vannacht (2001)

Niemand kan ons wat maken

Voor deze battle koos ik eerst de band uit en toen las het nummer. Pater Moeskroen is bekend van Roodkapje en heeft tal van grappige feestnummers uitgebracht. Vaak ook vertalingen van Ierse volksliederen, en ja die gaan regelmatig over drank. Denk aan Whiskey is de duivel bijvoorbeeld, ja dan gaat de tent wel los.

Het nummer voor deze battle moest toch Vannacht worden. Het is een nummer dat je zin doet geven om te gaan stappen. Een dranklied zonder dronkemanspraat, wel hoogmoed en zin, want de jongens hebben nog niks gehad. Een goed dranklied moet je na een keer, of het liefst een half keer, horen mee kunnen zingen. Dat kan met Pater Moeskroen. Vannacht begint zo:

De wereld zal veranderen
Vannacht, vannacht
Door ons en nog wat anderen
Vannacht, vannacht
Door eenieder die vanavond
Wil verdwalen in de stad
En de eerste kroeg de beste
Want we hebben nog niks gehad!

En dat ‘Vannacht, vannacht’ kun je heerlijk mee scanderen, uiteraard kiezen we dus voor de live-versie.Een goed dranklied moet ook niet te complex zijn, zelfs aan het eind van de avond moet je het nog steeds kunnen begrijpen, al klinkt alles je dan waarschijnlijk stukken diepzinniger in de oren
Wie gaat er mee stappen?

[polldaddy poll=7546304]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.