Dit is een gastbijdrage van Jos Govaart.
Zo vanaf oktober ruil ik mijn tamelijk vrolijk ingestelde muzieknatuur in voor het kleinere singer-songwriter oeuvre. Een naam die al jaren in mijn playlists voorkomt is David Gray. Deze Brit heeft een van de mooiste albums aller tijden gemaakt: White Ladder. Wie dat niet met me eens is moet echt naar de oorarts of smaakpolitie.
Zeg je David Gray, dan zeg je Babylon, toch? Het is de enige échte Top 40-notering die Gray ook behaalde. En het nummer komt ook nog van het juiste album af. Maar wie het album goed luistert zal Babylon volgens mij nooit als favoriete nummer kiezen. Daarvoor is het kleine Please Forgive Me of het dromerige Sail Away al een veel beter alternatief. Mijn keuze is This Year’s Love. Luister en huiver. Wie niets voelt bij het luisteren van dit prachtige nummer is van steen. Een piano en een echt doorleefde stem. Meer heb je niet nodig.
Overigens is White Ladder zo’n album dat je gewoon moet kopen. Een tijdloze klassieker.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Eo-tp0JZvUA]
