Een band die zich gemakzuchtig naar zijn verblijfplaats noemt, die zijn albums nummers geeft in plaats van namen en die ballads op zijn naam heeft staan waar zelfs de Sky Radio-computer op vastloopt? Snel vergeten en over tot de orde van de dag. Of toch niet?

Ballads en poedelrock

Het is 1976. De band Chicago is al toe aan album nummer tien (toepasselijk X genaamd). Er ligt nog een nummer op de planken dat de leden eigenlijk iets té zoet vinden. Op aandringen van de producer besluiten ze het toch aan het album toe te voegen. Die beslissing maakt de band rijk en beroemd. If You Leave Me Now wordt Chicago’s grootste hit (vier weken op #1 in de Nederlandse Top 40).

Je gunt iedereen zijn villa met zwembad, maar oef, wat een draak van een ballad is If You Leave Me Now. Plak de andere top 10-hits van Chicago erachteraan en prijs je gelukkig met je aanvullende tandartsverzekering. Baby What A Big Surprise is als achtergrondbehang nog best te verteren, veel erger is de come-backsingle Look Away (1990). Bij die laatste is de band, inmiddels zonder leadzanger Peter Cetera, overgeschakeld op onvervalste poedelrock.

In den beginne

Geld op de bankrekening of je reputatie hoog houden? Lastige keuze. Ondanks alles is het onterecht dat veel muziekliefhebbers Chicago afdoen als alleen een producent van mierzoete hits. De band bestaat al sinds 1968 en maakte de eerste jaren meer op jazz geïnspireerde nummers, met als feestelijk hoogtepunt het genadeloos uitbundige Beginnings uit 1969. Vooral de gretige blazers en de subtiel opgebouwde percussie doen je al die glijers in één klap vergeten.
Voor de singlemarkt kwam een versie uit die krap drie minuten klokt. Laat die links liggen en bekijk de clip hieronder. Nog beter: luister naar de albumversie van acht magistrale muziekminuten (YouTube met alleen audio).

 

2 comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.