Wie?
Hallo Venray is een band uit Den Haag, verrassend genoeg. Begin jaren ‘90 braken ze een beetje door met een memorabel optreden op Pinkpop. Vooral de pogostick-act sloeg aan.
Humor is de band niet vreemd: zanger Henk Koorn is oud-caberatier (voor een voorbeeld van zijn werk: klik hier). Ook in hun zijn muziek laat Koorn merken dat hij zichzelf niet al te serieus neemt. Toch (of misschien wel juist daarom) is de muziek van Hallo Venray bijzonder. De combinatie van luchtige nummers als Eugene met de rauwe, niet-altijd-even-zuiver-maar-wel-met-soul-gezongen liedjes als Las Vegas maken het werk van Hallo Venray in mijn ogen uniek.
En moeten we ze nu nog ergens van kennen?
Slow Change was een hitje. Een kleintje. Een heel klein hitje. Maar toch.
Slow Change doet denken aan Neil Young, net als veel van het repertoire van Hallo Venray. Het was de meest succesvolle single van het album The More I Laugh The Hornier Due Gets, dat naar mijn bescheiden mening mag worden bijschreven in de Canon van de Nederlandse Popmuziek.
En waar niet meer van?
De opvolger van The More I Laugh… had de grote knaller moeten worden voor Hallo Venray. Toch werd het album A Million Planes To Fly niet wat de band ervan verwacht had. Misschien wel omdat er te veel druk achter zat, de plaat te veel geproduceerd was en niet meer zo puur klonk als zijn voorganger. De lichtvoetigheid van The More I Laugh kwam op A Million Planes To Fly eerder over als flauwigheid.
Maar natuurlijk stonden er ook nog pareltjes op dit album. Dé ballad van A Million Planes To Fly is Miracles. De single doet een beetje denken aan Free van Oasis, compleet met bombastische strijkers. Op YouTube is alleen de versie te vinden die Hallo Venray opnam voor Twee Meter Sessies.
En natuurlijk werd ook Miracles geen hit.
