Altijd een liefhebber van oude soul geweest. Helaas ging met de intrede van de disco de brille er af en werd het meer eenheidsworst. Natuurlijk kwamen er sporadisch nog juweeltjes boven drijven, maar de hoogtijdagen waren voorbij.
Het platenlabel Stax was in 1957 onder de naam Satellite Records opgericht door twee blanken, en zij werkten vrijwel uitsluitend met zwarte artiesten. Uitzonderlijk, want in die dagen (en zeker in het Zuiden van de V.S.) was er een duidelijke segregatie. Het label bracht southern soul-, Memphis soul-, gospel-, funk-, jazz- en bluesplaten uit. De eerste grote hits kwamen met Carla Thomas (‘Gee Whiz’) en Booker T. & the M.G.’s (‘Green Onions’).
In 1962 moest éné Johnny Jenkins (wie kent hem vandaag de dag niet…) ‘These Arms Of Mine’ inzingen, maar hij was slecht bij stem, zodat de chauffeur van het bedrijf het lied uiteindelijk inzong. Het werd een immense hit en Otis Redding zou hierna nog vele successen hebben. Dankzij deze hits konden nieuwe artiesten gecontracteerd worden, zoals Sam & Dave, Wilson Pickett, William Bell, Eddie Floyd, Johnnie Taylor en Isaac Hayes.
Stax had wel heel veel concurrentie van Motown en om het label beter onder de aandacht te brengen bedachten ze (samen met Black Power in reactie op de Watts-rellen in 1965) een zwarte uitvoering van Woodstock in Los Angeles; Wattstax. In augustus 1972 waren dominee Jesse Jackson en Richard Pryor de interviewers van bekende en onbekende Afro-Amerikanen. De gesprekken werden afgewisseld met optredens van onder andere The Bar-Kays, Isaac Hayes, Rufus Thomas, de Staple Singers, Johnnie Taylor, Albert King en The Emotions. Een kaartje kostte slechts $1. De artiesten traden gratis op en de opbrengsten gingen naar een goed doel.
Het was een groot succes en behalve 2 dubbel-LP’s werd er ook een documentaire-film gemaakt. Deze documentaire opent met The Dramatics en Whatcha See Is Whatcha Get; in mijn ogen één van de beste soulnummers ooit. Het lied kwam van hun debuut-LP (1971) en het was één van hun grootste hits. De vijf heren beheersten alle octaven met hun stemmen en de gitaar en het koper geeft het nummer iets dramatisch en dreigends. Tegelijkertijd past het lied perfect bij de start van de film.
Ondanks het succes van Wattstax ging het bergafwaarts met het platenlabel, en met de intrede van de disco was het in 1975 over voor Stax . Ook The Dramatics evenaarden nooit meer hun debuut-LP.
