Willeke Alberti – Telkens Weer

Over heel veel dingen in het leven zijn ellenlange, nooit sluitende discussies te voeren. Dat is altijd zo geweest en dat zal nooit veranderen. Met name films (‘Was het nu Part I van The Godfather de beste of toch Part II?’) en muziek zijn eindeloze bronnen van soms ietwat verhit vermaak. Heerlijk.

Wat is nou het mooiste Nederlandstalige nummer ooit? Bestaat dat überhaupt wel? En wie bepaald dat dan?

Simpel. Uiteraard bestaat ‘Het mooiste Nederlandstalige nummer ooit’. En dat bepaal ik. Nee, ho, wacht even, spring nou niet gelijk boos naar de commentaren onder dit bericht; ik zal het namelijk even een beetje nuanceren.

Uiteraard bepaal ik dat niet. Het is namelijk onmogelijk om te doen. Wat ik mooi vind, vind IK mooi. Dat wil niet zeggen dat dit dan ook voor u als lezer van dit verhaal geldt. Het is net als bij een heerlijke wijn. Ik hou persoonlijk van een behoorlijk gecompliceerde, stevige en ietwat wrange rode wijn. Voor mij kan het wijntechnisch (los van wat ik er bij eet) niet beter. Genieten. Er zullen ook mensen zijn die er van gaan kokhalzen, alleen al van de gedachten. En dat kan. Dat is prima.

‘Telkens Weer’ van Willeke Alberti is het mooiste Nederlandstalige nummer ooit. Aldus ondergetekende. Ja. Denk daar maar eens over na.

OK, zelfs nu ik het hier zo verklaar, slaat de twijfel ook weer toe. Want waarom is iets zo mooi? En is dat ook over vijf jaar nog zo? Dat weet ik niet. Echt niet. En daarom, omdat ik dat vandaag zo voel, zeg ik nu; dit is het mooiste Nederlandstalige nummer dat er is. Voor nu.

De intensiteit, de kracht, de tekst, de performance, de stem van Willeke, de strijkers, alles klopt.

Willeke zong het nummer in de film ‘Rooie Sien’; helemaal op het einde. Ze was overal zo klaar mee. Met het zingen. Met de gasten in de kroeg. Met haar overspelige kerel Jan. Sien zingt ‘Telkens Weer’ in de duistere kroeg en vlucht – met haar vader – terug naar Rotterdam.

Zelden heb ik een filmscene gezien die met zoveel eenvoud zo krachtig is als deze. Een subtiel uitgelichte Willeke in een donkere kroeg die met steeds natter wordende ogen haar emotie spuwt, terwijl de camera langzaam tot close-up niveau nadert. Richting het einde loopt er stil, maar met de kracht van een mokerslag één enkele traan over de wang van Willeke. Bam.

Als je hier niets bij voelt, dan ben je dood van binnen.

Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.

Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:

De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues