Heather Nova – Every Soldier is a Mother’s Son

Deze gastblog is geschreven door Dorien de Boef. 

Heather and I go way back. Ze brak in 1994 door met haar album Oyster, waarop diverse nummers staan die al eerder zijn uitgebracht.  Dit keer lukte het haar om met de single Maybe an Angel in de spotlights te treden.

In 1995 mocht ik haar voor het eerst live aanschouwen. Op het kleine – toen nog niet overdekte – podium op Pinkpop. Heather, een kleine fragiele jongedame, met haar gitaar,  een mooie armband die ik nu nog zou herkennen en de stem van een engel. Ze had een band bij zich, maar die had ze net zo goed thuis kunnen laten.

De stem van Heather Nova is als die van een sirene, kippenvel gegarandeerd, onwaarschijnlijk glashelder en met een bereik waar je u tegen zegt. Haar liedjes zijn over het algemeen vrij breekbaar en ze lijken ook wel wat op elkaar misschien – ze zijn in ieder geval altijd onmiskenbaar Heather Nova: lieflijk, getokkel op een gitaar, dromerige maar rake teksten over het leven en de liefde, een enkele keer iets meer uptempo.

Mevrouw Nova is een zachtaardig type, begaan met mens en milieu, en woont met haar man en kind op Bermuda. Van daaruit schrijft ze haar muziek. Het lijkt erop dat ze vooral nog in Europa tourt. De afgelopen jaren heb ik haar bijna ieder jaar wel een keer kunnen zien in een theater  in Nederland (en als ik wilde op meerdere plekken). Het lijkt erop dat het Nederlandse publiek trouw is. Afgelopen winter was er ineens weer een full band tour, maar de jaren daarvoor was het steeds Heather met gitaar en een sidekick op de contrabas.

Ik ben fan, realiseerde ik me op een dag, na meer dan 16 jaar. En ook: hoe kan het toch dat iedere keer dat ik iemand anders naar haar optreden meeneem, diegene al na het eerste nummer helemaal om is? Er is maar één woord voor: ondergewaardeerd. Blog-waardig.

En zoek dan maar eens een liedje uit. Er zijn zóveel prachtige nummers.

Ik heb getwijfeld over I Miss My Sky (Amelia Earhart’s Last Days). Het nummer gaat over de vrouwelijke vliegenier Amelia Earhart, die tijdens een vlucht is verdwenen en later (ongevonden) werd doodverklaard, waarover een film is gemaakt. Heather schreef dit nummer voor die film.

Ik twijfelde over Walking Higher, omdat het zo’n prachtig afscheidsliedje is. Herkenbaar voor de hele wereld en tegelijk zo simpel wonderschoon.

Ook twijfelde ik over The Good Ship, Moon. Een nummer dat op haar laatste album 300 Days At Sea staat. Mooi, want met de piano en qua tekst ontzettend bemoedigend. Het liedje gaat over het gezonken schip van haar vader en alle herinneringen die dat met zich meebrengt.

Het werd uiteindelijk toch Every Soldier is a Mother’s Son. Een prachtig ingetogen nummer, maar een schreeuw om vrede en onmiskenbaar  een anti-war song. Het verscheen op het album The Jasmine Flower uit 2008, wat aan het einde is van het tijdperk waarin George W. Bush president was van de Verenigde Staten. Hij wist wel raad met een oorlog hier of daar (en liever daar natuurlijk).

Het nummer is heel simpel van opbouw, er wordt getokkeld op een Western gitaar en er doet een bas mee. De tekst is geschreven vanuit het perspectief van de moeder van een soldaat. Ik hoor een aantal mensen nu denken: kom op Door, niet zo naïef.  Tegen die mensen zou ik willen zeggen: luister naar de tekst en ik weet zeker dat je er geen speld tussen kunt krijgen. Namelijk: oorlog is een kuthoer. Het stuk uit de tekst wat mij het meeste raakt, keer op keer:

I know he can’t take the killing
And how it messes with his soul
I know the days are unending
When you’re so far from home
You say the world will be a better place
After this war is won
You say no sacrifice too great
But every soldier is a mother’s son

Verder moet je gewoon maar even luisteren…