Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Rond de eeuwwisseling was ik veel in Vlaanderen te vinden. Als een druk baasje moest ik de relaties warm houden en deals sluiten om de omzet- en winstverhogingen in de vliegende vaart der volkeren te houden. Ik kwam er graag, want Vlamingen zijn hartelijk en nemen de tijd mits de dikke Nederlandse nek thuis blijft. Regelmatig nodigde ik de gesprekspartner voor een lunch uit om na een positieve reactie te vragen waar we een broodje kaas en een glas melk konden scoren. Je zag de mond open vallen, want zo’n lunch is typerend voor ‘den Ollander’. Goedkoop en snel. Na een lachsalvo stelde ik ze gerust en vroeg hen een heel goed restaurant uit te kiezen. ’s Lands wijs, ’s lands eer.
Waar ik op weg naar België vrijwel altijd CD’s draaide zette ik over de grens vaak een Vlaamse zender op om te horen wat er aan nieuwe muziek te beluisteren was. En regelmatig besloot ik na de lunch snel even een platenzaak in te lopen om voor de terugweg een nieuwe CD te kunnen afdraaien. Ergens in november 2005 moest ik het met een CD-singletje stellen, want het album was nog niet uit. Twee liedjes slechts, maar zowel Sadness als Thee Without Sin zijn pareltjes.
Sadness kwam per toeval tot stand. Zanger Gunther Verspecht componeerde het lied in een kwartiertje en werd in een hotellobby in Argentinië opgemerkt waar hij achter een piano het nummer zat te zingen. Hij was daar met de ploeg van Fear Factory voor opnames, en de regisseur en cameraman waren dermate onder de indruk dat zij zich direct als managers opwierpen. Desalniettemin verklaarde hij de platenmaatschappij voor gek, omdat ze 500 singles lieten drukken. Sadness zou uiteindelijk de tweede plek bereiken en 33 weken in de Vlaamse Ultratop staan. In Nederland deed het hélémaal niets.
De clip was een meesterzet: half bekend zingend Vlaanderen traden er in op: Axl Peleman (Camden), Luc De Vos (Gorki), Walter Grootaers (De Kreuners), Guy Swinnen (The Scabs), Frank Vander linden (De Mens), Stijn Meuris (Noordkaap) en Maurice Engelen (Praga Khan) doen alsof ze het lied zingen. De groepsleden zelf krijg je niet te zien. Het vergrootte de aandacht en zal zeker meegeteld hebben met betrekking tot het succes.
Eén monsterhit is niet altijd een zegen, want van elk lied wordt vanaf dat moment verwacht dat het van hetzelfde niveau is als Sadness. 14 jaar later kunnen we stellen dat hij er niet in geslaagd is een waardige opvolger te maken. I Need A Woman uit 2006 haalde net de Top 10 niet, maar wellicht was dit tweede succesje te danken aan mede-zangeres Sarah Bettens. All That’s Left (2007) kwam zelfs niet verder dan de vijfentwintigste plek. De bron lijkt opgedroogd, maar beter één vlieg in de hand dan tien in de lucht. Een tophit die vele generaties mee zal gaan is meer dan menig artiest ooit zal hebben.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
