Het ging niet meer zo heel goed met ABBA. Ja, de verkoopcijfers piekten skyhigh. Maar de roem begon zijn tol te eisen, zoals Willem Duys dat verwoordde. ABBA was, voordat het ABBA was, een vriendenclubje. Twee bevriende stelletjes die samen op vakantie gingen. Ze bleken het ook muzikaal goed met elkaar te kunnen vinden: pianist/componist Benny Andersson en gitarist/ componist/tekstschrijver Björn Ulvaeus schreven de ene hit na de andere. Van Waterloo tot Gimme! Gimme! Gimme!
Als de jongens de studio uit moesten – voor een optreden of voor een persmoment – stond het zweet hen op het voorhoofd. ABBA was duidelijk geen rock ’n roll. De media optredens, de kleding: het is allemaal het best te omschrijven als houterig en ietwat onbenullig. De ABBA-vrouwen vielen beter in de smaak, maar waarschijnlijk niet op de manier die hen zelf voor ogen stond. Toen ze eens in Australië op tournee waren, oreerde een ‘reporter’: “Agnetha, it has been said that you have the most beautiful bum in the world!”
Tja, in dat soort situaties kwam er weinig meer uit dan een schaapachtig lachje.
Maar de roem begon zijn tol te eisen. Dus. Benny had met zijn onverbeterlijke big smile weer eens een klaterende melodie uit zijn klavier gehamerd. Björn schreef er een tekst bij. Het nummer: Super Trouper.
Het werd weer een kneiter van een hit. Toch was er wat raars aan dat nummer… De 24-karaats melodie van Benny stond nogal in contrast met de tekst van Björn. Anni-Frid zong de lead bij dit nummer, maar de tekst hintte toch duidelijk naar de situatie waarin Björn en Agnetha zich bevonden. Hun relatie was op de klippen gelopen. Het vele touren/reizen en de stompzinnigheid van de roddelpers hadden hun sloperswerk verricht. In eerste instantie lijkt het nummer te gaan over het idiote leven van het alsmaar onderweg zijn naar een volgend concertpodium.
I was sick and tired of everything
When I called you last night from Glasgow
All I do is eat and sleep and sing
Wishing every show was the last show
Ja, die voel je even niet aankomen als je vrolijk meedeint op Benny’s discostamper. Dan:
There are moments when I think I’m going crazy
Wat is dit!?? En die muziek, die dendert maar door. “Superpe!! Trouperpe!!” Het moge duidelijk zijn dat Benny en Björn net als Björn en Agnetha hier niet helemaal op één lijn zitten.
Nee, dan Camera Obscura. Tracyanne Campbell, zangeres/componist van de band, zet tekst en muziek van dit meesterwerkje wél in het juiste perspectief. Daar hoeven we verder niet zoveel woorden aan vuil te maken. Het ongelofelijk knappe van deze cover is dat die wel heel erg klinkt als een ABBA-song, maar qua toonzetting tegelijkertijd mijlenver verwijderd lijkt van het origineel. De muziek sluit hier wél naadloos aan bij de lyrics en nu klinkt de zang ineens als Agnetha en niet als Anni-Frid.
De eenzaamheid. De melancholie. Beiden zitten wel degelijk in deze ABBA-song, maar je hebt wel een Camera Obscura nodig om het delicate evenwicht tussen beiden uitgebalanceerd voor het voetlicht te krijgen:
Tonight the super trouper beams are gonna blind me
But I won’t feel blue
Like I always do
‘Cause somewhere in the crowd there’s you
Dat laatste liet vorkheftruckchauffeur Gert van der Graaf uit Steenwijksmoer zich geen twee keer zeggen. Al sinds zijn achtste was hij verliefd op Agnetha en hij voelde zich geroepen. Hij zegde zijn baan op, verliet huis en haard en trok naar Zweden. Daar ging hij in een hutje wonen, 500 meter naast het huis van de vrouw van zijn dromen. Uiteindelijk zegevierde de liefde. De twee kregen een relatie die twee jaar standhield.
– The Winner Takes It All –
