Ineens was hij een bekende Nederlander geworden met zijn single Over And Over Again. Een ballad die vele damesharten deed smelten. De opvolgers werden mindere grote hits. Vreemd was het wel, want bijvoorbeeld I Believe In You is gewoon een ijzersterk nummer met een rustige opbouw, mooie meerstemmige zang en dan stevige rockgitaren.
Een onderschat lied, maar wel een nummer dat de vergelijking met Queen aanwakkerde. Niet lang daarna overleed Freddie Mercury en veranderde de publieke opinie. Robby Valentine: Dat ik zo’n nummer uitbracht kon niet. We begonnen heel goed, maar van de ene op de andere dag veranderde ik van veelbelovende nieuwe artiest naar lijkenpikker.
Gelukkig voor multi-instrumentalist Robert Kempe had hij een langlopend contract met Polydor, waardoor Valentine albums kon blijven maken. Een Europese tour als voorprogramma van Brian May volgde in 1993 na de release van het tweede album The Magic Infinity. Dat was dé droom. Openen voor één van mijn helden. Maar toen kwamen mensen van de Duitse afdeling van de platenmaatschappij kijken. Die werden gek toen ik tijdens een show voor de derde keer van de flightcase afsprong. Zij vonden het allemaal maar niks en wilden geen geld stoppen in een verlenging van die tour, terwijl het kamp van May daar wel open voor stond. Dat was het moment dat ook m’n band zich tegen me keerde. Ze vonden dat ik hun carrière tegenhield en ze zeiden dat ik moest veranderen. Dat was heel pijnlijk voor me, want ik had die jongens bij de band gehaald omdat ik het gaaf vond om een vaste groep vrienden om me heen te hebben. Valentine liet zich niet uit het veld slaan, want hij heeft daarna nog 14 albums gemaakt. Bovendien is hij mateloos populair in Japan, waar hij voor 60.000 toeschouwers speelde. In 2008 vormde hij een nieuwe band met leden van onder andere After Forever en Ayreon,
Een jaar later ziet het dubbelalbum Androgenious het levenslicht. Een soort Best Of, onderverdeeld in twee delen: Future – de nieuwe koers van de ‘heavy’ Valentine met onder andere Save Myself en Past met een selectie van favoriete Valentine-songs van de Japan-jaren plus nieuw opgenomen versies van klassiekers van de eerste twee albums. De titel is een woordspeling, want Valentine voelt zich als artiest verbonden met androgene mannen zoals Freddie Mercury, David Bowie, Brian Molko of Nick Rhodes. De liedjes gekozen voor Future waren gevoelsmatig gekozen, maar met name nummers die hij graag live wilde spelen. Save Myself is een heerlijke combinatie van symfonische rock met pop. Onbegrijpelijk dat dit lied zo weinig airplay gekregen heeft.
In 2014 na een drietal Queen Tribute-albums volgt Bizarro World; een bijna autobiografische CD. Eind jaren tachtig was het niet erg als je als man met glitters en spandex broeken liep, nu word je met de nek aangekeken. Als je zo veel deuren in je gezicht dichtgeslagen krijgt vanwege je uiterlijk en als het allemaal niet lukt, dan denk je wel eens: wat doe ik hier? Ik weet niet beter dan dat mensen me voor homo uitmaken op straat. Wat dat betreft is de wereld voor mij heel bizar geworden en ben ik bizar voor de wereld. De titel komt oorspronkelijk uit een supermanstrip uit de jaren zestig of zeventig. Op die planeet was alles tegenovergesteld: er was een anti-superman, boven was onder en de aarde was vierkant. Zo voel ik me ook vaak. De aarde is mijn Bizarro World.
Anno 2017 geniet hij vooral van zijn dochtertje, en componeert nog steeds muziek in zijn studio. Want zoals hij zelfs zegt: toen ik Bohemian Rapsody voor de eerste keer hoorde, wist ik dat muziek maken datgene was wat ik in mijn leven wilde.
22 juni treedt hij op met een Valentine’s Tribute to Queen-show tijdens de TT van Assen.
