Lang geleden toen ik nog een jong ventje was en in één van mijn eerste bandjes speelde werd ik door een oudere, wijzere en zeer getalenteerde gitarist gewezen op The Band. Vooral het nummer Jemima Surrender zouden we eens goed moeten luisteren was het advies. En dat hebben we gedaan waar meteen opviel hoe goed het allemaal in elkaar zat. Het gitaarwerk van Robbie Robertson is heerlijk maar zoals bij The Band is vooral de combinatie van die verschillende talenten wat de groep uniek maakt.
Robbie Robertson is op 9 augustus op 80 jarige leeftijd overleden. De man die te boek staat als degene die verantwoordelijk was voor een groot deel van de liedjes van The Band. Iedereen, nou bijna iedereen zal het nummer The Weight bekend in de oren klinken want het staat al sinds jaar en dag in de Top 2000. Als we het over lijstjes hebben moeten we ook even kijken naar de laatste editie van de Snob 2000, slechts éénmaal The Band met The Night They Drove Old Dixie Down. Robbie zelf staat er ook één keer in met prachtige broeierige meesterwerkje Somewhere Down The Crazy River. Het eerste nummer werd uitgebracht in 1969 en het laatste nummer in 1987 en tot zijn overlijden is Robertson actief geweest. Een Canadees met Indiaanse roots en naast muzikant ook nog acteur. Een groot vriend van Martin Scorsese die ook regisseur was van The Last Waltz, de film waar het afscheidsconcert van The Band werd vastgelegd en wat eigenlijk verplichte kost is voor iedere muziekliefhebber.
Het spelen in een band zoals The Band was niet altijd even plezierig want zoals vaak waren drank, drugs aanwezig, eigenlijk de aanleiding voor Robertson om te stoppen. Ook afgunst, jaloezie waren aanwezig zo was medebandlid Levon Helm allerminst te spreken over de rol die Robertson speelde of hoe hij in de kijker werd gezet. De rechten van de muziek waren ook een bron van twist en uiteindelijk hebben ze zich op het sterfbed van Helm weer verzoend.
Een man die van vele markten thuis was, Robertson heeft voor verschillende films ondersteunende muziek geschreven, de zogenaamde filmscores, hij deed dit voor onder andere; Raging Bull, Shutter Island en The Wolff of Wallstreet. Naast de filmmuziek was ook dus ook nog actief als acteur, een rijk talentvol leven.
Zoals gezegd Somewhere Down The Crazy River is zijn grootste hit, wat niet automatisch betekenend dat het zijn beste nummer is. Niettemin is het wel een magisch, onberekenbaar nummer. Tekstueel is het ook prachtig;
I’m a man with a clear destinationI’m a man with a broad imaginationYou fog the mind, you stir the soulI can’t find no control
Zoals hij zelf zingt een man met een brede verbeelding, een Canadees, een muzikant die ontzettend veel heeft betekend voor de muziek. Een man die vooral de muziek zijn werk liet doen en geen gekke dingen nodig had om in de belangstelling te staan. Een nalatenschap om je vingers bij af te likken waar je boeken over vol kan schrijven, zelf heeft hij dat al gedaan. Een autobiografie Testimony genaamd, dat wij getuigenis mochten zijn van zo’n artiest moet je ondanks het verdriet van het overlijden alleen maar als een grote gunst zien. Blijf luisteren naar Robbie het liefst Somewhere Down The Crazy River.
