Stop! Eerst de clip starten en dan lezen. De reden zal duidelijk worden aan het einde van het verhaal.
Freebird. Vrijwel iedereen kent dit epische nummer van Lynyrd Skynyrd van hun debuutalbum Pronounced ‘Lĕh-‘nérd ‘Skin-‘nérd uit 1973. Ik heb het album een jaar later gekocht op aanraden van de verkoper in de lokale platenzaak en ik durf te stellen dat de B-kant van de elpee wekenlang op mijn pick-up heeft gelegen. En niet om stof te vangen…
De groep en het album waren in Nederland nog onbekend en ik heb menig maal op een schoolfeest de stomverbaasde blikken gezien wanneer ik dit nummer startte. Zo van, hé…een slijper. Tot na 5 minuten de gitaren inzetten en bij de klasgenoten de luchtgitaren te voorschijn kwamen. De meisjes in de klas liepen teleurgesteld terug naar de zijkant van de zaal of begonnen wild te dansen alsof er stevige shit gerookt werd. Niet dat we verder kwamen dan een lullig sigaretje, want de leraar stond op de loer. Geen alcohol, geen wiet, geen seksuele uitspattingen. Van inzuipen hadden we nog nooit gehoord, en waarschijnlijk hadden we een maand huisarrest gekregen wanneer we de drankkast van onze ouders ingedoken waren. Hoogstens een stiekem biertje. Terugkijkend in de tijd waren we eigenlijk superbraaf.
In de lokale platenzaak was dit album intussen een ‘best-seller’geworden. Een mooie wisselwerking tussen Hans, de verkoper, en ik, want op deze manier hebben veel onbekend materiaal onder de aandacht gebracht. Als dank kreeg ik regelmatig een gratis elpee mee of concertkaartjes. Misschien ook wel omdat ik een verdomd goede klant was, want tussen mijn 13de en 23ste heb ik duizenden (spaar, verjaars en zuurverdiende) guldens daar ‘ingeruild‘ voor zwart vinyl. Hans zelf draaide in de grote discotheken in Den Haag, want via de import uit de Verenigde Staten scoorde hij de nieuwste platen. Niet zelden zag ik hem met wallen onder z’n ogen op zaterdagmorgen in de zaak staan na weer een avondje draaien en doorhalen, want gezelligheid kende geen tijd voor hem.
Afijn, in 1975 kwamen de Outlaws met hun debuutalbum, waar ik al snel door Hans op gewezen werd. Inmiddels wist ik dat hij perfect mijn smaak kon inschatten en zijn advies blindelings moest opvolgen om de volgende parel te mogen koesteren. De Outlaws hebben net als de Allman Brothers en Lynyrd Skynyrd hun wortels in de Southern Rock, maar wellicht dat hun naam de potentiële kopers afschrikte in de veronderstelling dat het country betrof. Hun geluid zit meer tegen The Eagles en Poco aan met een vleugje Crosby, Stills & Nash. Het instrumentale gedeelte evenaart de twee andere bands. Meer uptempo, meer gitaargeweld. Het debuutalbum Green Grass And High Tides is om door een ringetje te halen. Maar in tegenstelling tot de eerdervermelde bands heeft de echte doorbraak nooit plaatsgevonden. Ze zijn meer een cultband geworden. Maar goed, met Green Grass And High Tides als album én track heb je wel een visitekaartje achtergelaten. Klinkt de titel bekend? Dat kan, want de naam is afgeleid van de Best Of-verzamelaar van de Rolling Stones uit 1966.
Green grass and high tides forever
Castles of stone, soul and glory
Lost faces say we adore you
En nee, het lied gaat niet over marihuana. Het gaat over een lyrische blik op rock & roll legenden, zoals Jimi Hendrix en Janis Joplin.
In a place you only dream of, where your soul is always free
Silver stages, golden curtains, filled my head plain as could be
As a rainbow grew around the sun, all my stars above, who died
Came from somewhere beyond the scene you see
These lovely people played just for me
Zanger Hughie Thomasson: A lot of it is just sort of a collage of words that really don’t have all that much to do with anything, they just fit and sounded right. But I have to say it’s one of my favorite lyrics. My songwriting is more Steinbeck, really rooted in accuracy and reality; this is definitely Alice In Wonderland. It’s the whole ‘White Rabbit.’ It’s sort of like one of those magic lyrical moments that will forever be mysteriously unclearly conceived.
Green Grass and High Tides werd standaard aan het einde van de show gespeeld en dan vaak een 20-minuten durende versie. Geen moment verveling, want het nummer grijpt je bij de lurven. Heb ik iets teveel geschreven? Nee toch. Goed hè?!
Deze blog lezen duurde circa 5 minuten; het lied is nu dus halverwege en de gitaarsolo zet nu vol in.
Over plaatverkopers in Den Haag; ik kwam vaak bij Manus, in de Koningstraat. Alleen het winkeltje was al helemaal top, eerst door de stripwinkel, dan over het schuimrubber het smalle gangetje door naar achteren, het psychedelische hol van de leeuw in. De loungebank om te luisteren, de flessen en potten met dieren op sterk water en in de hoek de toonbank, met steevast enkele bierdrinkende gasten op de krukken ervoor. En niet te vergeten z’n uitgebreide keus, met veel Italiaanse sympho en Duitse Krautrock. Helaas is de boel door de stadsvernieuwing tegen de vlakte gegooid.
Tja, die Outlaws prijkten al in mijn broers platenkast, dus die ontbreekt tot op heden in mijn verzameling.