De hoes is vrolijk. Je ziet kleine balletje, kleurrijk en feestelijk. Het album There Is Love In You van Four Tet blijkt een magneet voor kleine kinderhandjes. We willen dansliedjes horen, is de opdracht. Met een gespeelde zucht geef je je over: Vooruit dan maar, we zetten ‘m nog maar een keertje op. De woonkamer wordt een dansvloer. Eén oude witte man probeert het lichtvoetig gehup van de twee jonge vrolijke kinderen te volgen. Ergens ook danst de verwondering mee. Want waarom is juist dit album direct in deze jonge hartjes opgenomen? En waarom blijft deze muziek überhaupt na meer dan elf jaar intensief draaien nog steeds zo magisch?
Is het alweer elf jaar geleden dat het album uitkwam? Ja, inderdaad. Wat zag mijn leven er toen anders uit. Ik had geen kinderen nog, en mijn werktijd bestond voor een groot gedeelte uit autorijden. Lange autoritten door het land, tegenwoordig heb ik er echt geen zin meer in, maar er was een tijd dat ik meer uren onderweg voor mijn werk dan dat ik daadwerkelijk áán het werk was. Of het echt efficiënt was? Ik weet het niet, mijn werkgever was tevreden met mijn resultaten in ieder geval, en het gaf me plenty tijd om naar muziek te luisteren. CD’s in dit geval, want mijn leaseauto had alleen maar een ingebouwde CD-speler.
Het voordeel van lange autoritten is dat je tijd hebt om muziek echt te leren kennen. Albums waar ik in begin niet enthousiast over was konden daardoor favoriet worden. Letterlijk kan ik zeker drie albums noemen waarbij ik zelfs de neiging eerst had om de cd het autoraam uit te keilen maar waarvoor de liefde ontzettend opbloeide. Het album April van Sun Kil Moon moest het bijkans ontgelden toen ik op een zonnige dag in Noord-Holland reed, ergens bij Noord-Scharwoude. Wilco’s Sky Blue Sky bleef bijna achter op het Juliana Knooppunt in Groningen. En Smoke Ring For My Halo van Kurt Vile vond op een haar na het luchtruim toen ik op de A32 reed. Het liep echter goed af tussen mij en die albums. Er was tijd om nader tot elkaar te komen.
Het album There Is Love In You van Four Tet is ook tot een grote favoriet uitgegroeid, na een moeizaam begin. Niet dat er ooit een moment was waarbij ik het autoraam wilde openen hiervoor. Maar ik had gewoonweg andere verwachtingen. En in het begin viel het wat tegen. Elektronische muziek was in die tijd voor mij pas echt genieten als het lekker beukte. Ik had die vette block rockin’ beats nodig. Die beukende dansbaarheid was bij dit album niet de hoofdmoot. Dat vond ik raar. De initiële spaarzaamheid werd echter na elke luisterbeurt steeds meer opgevuld met sfeer en karakter. De saaiheid werd steeds meer verdrongen. Uiteindelijk bleek het album vol gevoel te zitten. Tot daar het moment kwam dat ik de liefde in het project écht kon voelen. Het autootje reed ineens op wolken, daar op de N302 richting Nijkerk, in het vroege voorjaar van het jaar 2011.
Het vijfde album van producer Kieran Hebden, uit Engeland, maakte niet alleen op mij indruk. Critici waren ook zeer te spreken over het mooie natuurlijke geluid en de hoge kwaliteit van alle tracks. Het nummer Sing was de tweede single van het album en is nu nog steeds, net als alle overige tracks, een feest om naar te luisteren. Of om op te dansen, waar je maar zin in hebt. Er zit geen sleet op deze muziek. En wat betreft mijn kinderen? Vooralsnog denk ik dat ze met name de vrolijke hoes van There Is Love In You weten te waarderen. De aantrekkingskracht zal vermoedelijk verder wat zijn versterkt door het positieve gevoel van het gezamenlijke dansritueel zodra we dit album draaien. Maar verder maak ik me vooral geen illusies. Andere muziek vinden ze toch nog écht leuker als puntje bij paaltje komt. Zoals? Kinderliedjes, je kent het vast wel, simpel geproduceerd en vooral niet echt spannend. En eigenlijk bloedirritant. Papa kan er niet zo goed tegen. Vooral als we onderweg zijn. We hebben een USB met kinderliedjes speciaal voor de lange autoritten. En ik kan zeggen, er is veel veranderd in mijn leven… Behalve dus dat ik nog steeds af en toe de neiging heb om geluidsdragers het autoraam uit te keilen.
