In 1988 kwam er een einde aan het leven van ‘s wereld beste onbekende gitarist. Een nogal bitter einde, zich zelf opgehangen met zijn eigen hemd in een politiecel. De aanleiding dat hij in die cel zat was een ruzie met zijn vrouw, en niet de eerste, na weer eens een slechte dronk. Roy Buchanan daar hebben we het over. Een Amerikaanse bluesgitarist geboren in 1939 ergens in Arkansas, Orzak om precies te zijn. Vanaf jonge leeftijd speelde Roy gitaar, een autodidact zoals dat zo mooi heet. Geen noot kunnen lezen maar alles op het gehoor en gevoel. En dat gevoel kon hij via die zes snaren meer dan goed overbrengen.
Roy Buchanan was absoluut geen goede zanger, maar er zijn er niet zo veel die de gitaar zo mooi konden laten zingen als deze onbekende grootheid. Een meer dan prachtig voorbeeld daarvan is The Messiah Will Come Again. Een nummer wat later ooit nog eens is gecoverd door een andere gitaarvirtuoos Gary Moore. In de uitvoering van Roy refereert hij in het intro aan het leven en kruisiging van de Messias.
There was a town
There’s this strange, little town, they called ‘The World’
It’s a lovely, lovely little town
‘Til one day a stranger appeared
And their hearts rejoiced
And the sad little town was happy againBut there were some that doubted
They disbelieved, so they mocked him
And the stranger, he went away
Now the sad little town that was sad yesterday
Is a lot sadder todayI walked in a lot of places that I’ve never should have been
But I know that the Messiah, He will come again
En wat er dan volgt is pure kunst, een gitarist die zijn gitaar laat praten en janken tegelijk. Een nummer waar niet wordt gezongen maar vol met emotie zit, prachtig ingetogen naar passioneel opwindend. Volmaakte instrument beheersing iedere toon en noot op de juiste plek. Geweldig ondersteund door een band, waar het Hammondorgel ook magnifiek wordt bespeeld. Roy Buchanan een man die een Fender Telecaster kon laten praten, emoties kon oproepen met zijn vingers die de snaren op de juiste wijze wisten te raken. Prachtige muziek van een man die de pijn van de gehavende ziel wist om te zetten in schitterende noten en geluiden. Zeer getalenteerd maar tegelijkertijd een tragische man, niet de erkenning van het grote publiek en het leven latend in een politiecel. Wat ik maar wil zeggen, wil je geraakt worden door muziek die oprecht en puur is, luister naar Roy Buchanan en je gaat vanzelf geloven.
