Motorpsycho – Vortex Surfer

Scandinavië, het heeft zoveel te bieden. Naast talloze auteurs – veelal misdaad – en televisieseries, leveren de verschillende landen de nodige topmuziek. Bekende, zoals van ABBA, Björk en A-ha (al vind ik die laatste meer van het niveau ‘och, nou ja’) en iets minder bekend, bijvoorbeeld van Saybia. Daarnaast is er een groot contingent onbekend. Onbekend in de zin van ‘bij het grote publiek’. Liefhebbers en volgers genoeg van, ik noem maar even: Madrugada, Opeth of Tim Christensen.

Naast laatstgenoemde is en blijft het Noorse Motorpsycho mijn grote favoriet. Bekend zullen ze nooit worden en dat is helemaal niet erg. De driekoppige band heeft een vaste schare fans, levert al ruim 25 jaar met zekere regelmaat kwalitatief hoge albums af en treedt met dezelfde regelmaat op. En deze band moet je gewoon in een kleine zaal zien, hop, spelen en nog eens spelen, avondvullend lang. Geen toeters of bellen, gewoon gáán.

Op het dubbelalbum Trust Us, met het culthitje Hey Jane, staat één van hun vele pareltjes, Vortex Surfer. Al kun je met bijna tien minuten beter spreken van een parel. Vortex, geen alledaags woord, betekent draaikolk, en ja, daar geraak je in bij het beluisteren. Bassist en zanger Bent Sæther zit er geestelijk al middenin, want wat als? Stel dat zijn lief het zegt, wat dan?

If she said so
It would be too much like death
If she said so
I would eat her breath

Het als een rustig liedje gestarte nummer – akoestische gitaar, kinderxylofoon en zang – loopt halverwege tegen een muur van geluid aan, niet geheel toevallig als Bent ‘About The Pain’ zingt. Vervolgens ga je op in de draaikolk, er is geen ontsnappen aan. Met de band surf je mee op de cirkelende geluidsgolven. Pas wanneer de heren even gas terug nemen, kun je op adem komen totdat Bent opnieuw de pijn aankaart, maar dan uit het alleronderste van z’n tenen. ‘If She Said So’, het zal je gezegd worden. Ga daar maar eens aan staan.