Ik ben soms nogal een ongeduldige stompkop.
Eén van de mooiste werken van waarschijnlijk de beste componist die er ooit heeft geleefd, mocht ik al twee keer bijwonen. Beide keren merkte ik dat mijn enthousiasme (en concentratie) eenzelfde ontwikkeling doormaakte:
Wauw, dit is echt heel mooi, hè?
Ik ga de tekst meelezen, dan snap ik ook waar het om gaat
Haha, die verteller die lijkt wel een MC – hij vertelt gewoon letterlijk een verhaal. Gaat wel lekker snel qua tekst
Ah, Erbarme Dich!
Die aria’s, die gaan wel langzaam
Is het al pauze?
Nog 3 aria’s
Nog 2
Jahaaaa, hoe vaak kun je zingen dat je Jesum selbst begraben wil?
Nog één aria
Was toch wel mooi, hè
Mache dich, dein Herze rein heeft de pech dat het de één-na-laatste aria van de Mattheus Passion is. Thuisgekomen zei mijn vriendin, die fluit speelde in het orkest: Ik zag je al met je ogen draaien tijdens die aria. Maar moet je hem nu nog eens luisteren.
Verdraaid, ze had gelijk. Ich will Jesum selbst begraben, ik kon het niet vaak genoeg horen. Wat een stomkop kan ik ook zijn. De volgende keer wil ik de Mattheus achterstevoren horen.
Ja dit is ook mijn favoriete stuk. Ben afgelopen woensdag in het concert gebouw geweest en volledig verslaafd aan dit stuk. Ik had het niet gedacht maar ik wil zeker vaker een uitvoering bijwonen.
De kern van de Mattheüs Passion vind ik
Erbarme Dich
O haupt vol blut
Mache dich, mein Herze rein
luister volgende keer gewoon de aria’s achter elkaar. scheelt 2 uur.