Toen ik op 15 juni op de laatste editie van Best Kept Secret in een afgeladen tent stond te springen bij Fcukers, wist ik het zeker: voor de themamaand augustus, met muziek van vrouwen of van acts met een vrouwelijke blikvanger, zou ik schrijven over deze topact.
Dat is er niet van gekomen. De longlist prachtige muziek van topvrouwen waarover ik nog wilde schrijven was simpelweg te lang. Kosheen, for old-time sake. Titiyo, om dezelfde reden. Natasha Bedingfield, omdat haar Unwritten mij iedere keer dat ik het hoor mij ontzettend aangrijpt (en omdat ik die zo heerlijk en vals met mijn dochter meezing, wat overigens geen optie is vanwege de terechte hoge notering in de Top 2000). Fabiano Paladino, om recht te zetten dat ik haar Closer in 2023 niet heb genoemd als song van het jaar. Lambrini Girls! Gewoon vanwege Officer! What seems to be! The problem! Enz. enz. enz. Keuzes keuzes.
Best Kept Secret is voor mij en mijn lief vrijwel ieder jaar vaste prik. De grootte van het festival, de muziek die je er kunt ontdekken, wij worden er ontzettend blij van. Afgelopen jaren liepen we veel van Podium One naar Two en terug. In 2025 sloegen we onze spreekwoordelijke tent op in The Secret en hebben daar prachtige muziek gezien en gehoord. Youth Lagoon, om maar iemand te noemen die ook al eens door medeblogger Jeroen genoemd, was een hoogtepunt. Aan het einde van de avond bouwde het New Yorkse Fcukers The Secret om naar een kolkende dansvloer. Fcukers kwam als ‘reguliere’ band het podium op: met een echte drummer, synths, gitaar, echte muzikanten. Het vergroot de live-beleving alleen maar.
Live? Dat is dan toch wel een beetje een dingetje. Hoezeer Fcukers de tent ook in beweging kreeg, hoe veel energie er van band naar publiek en terug ging, dat ‘live’ was wel een beetje de vraag. De zang van frontvrouw Shannon Wise klonk wel heel erg, uhm, gelikt. Gladjes. Keken we nou naar een playbackact? Ook in de recensie op 3voor12 stond het vermoeden. En belangrijker misschien wel: hoe erg is dat? Het concert stond als een huis, wij liepen stuiterend van de energie naar de verstilling van Kiwanuka op het hoofdpodium. En of ik het erg vond dat Wise niet leek te zingen: ik ben er eigenlijk nog steeds niet uit.