De riff van Saturday Night is voor Nederlandse rockfans net zo iconisch als hoe Keith Richards aftrapt in de Stones-klassieker Satisfaction. De schrijver van die beste Nederlandse riff ooit overleed op 3 juli 2025 op 75-jarige leeftijd: de Belgische gitarist Dany Lademacher was het laatste nog in leven zijnde lid van de oorspronkelijke formatie Herman Brood & his Wild Romance.
Sterker nog: tot aan zijn dood was de in Nederland woonachtige Lademacher nog altijd actief op het podium met de voortzetting van de band Wild Romance, die deze zomer nog voor meerdere festivals staat geboekt. Met zijn unieke, herkenbare en virtuoze stijl is Dany een groot voorbeeld voor generaties gitaristen in binnen- en buitenland, schrijft Wild Romance op de eigen website.
Lademacher debuteerde in 1969 in de Belgische rockband Kleptomania en werd drie jaar op rij verkozen tot beste gitarist in eigen land. Na een periode in Engeland werd hij in 1977 gevraagd voor de band van Herman Brood. Hoogtepunt uit die periode was het album Shpritsz uit 1978, dat de band componeerde in slechts anderhalve week. Samen met Brood (die de teksten schreef) was Lademacher componist van de bekende nummers Saturday Night, Dope Sucks, Hit en Doreen. Later schreef hij ook mee aan publieksfavoriet Never Be Clever.
In zijn autobiografie Een fijne hel schreef Lademacher over zijn tijd met The Wild Romance. Als jonge Brusselaar werd hij meegesleept in de wereld van seks, drugs en rock ‘n’ roll. Na vier jaar had hij genoeg van de onhandelbare Brood, die inmiddels speed had ingewisseld voor heroïne. Toch zou hij in 1987 nog even terugkeren in de band, na uitstapjes naar Vitesse en zijn eigen band Innersleeve. Na een tweede breuk met Brood sloot hij zich aan bij The Radios, de band van tv-presentator Bart Peeters. Ook was hij actief als producer.
De nummers van Herman Brood kun je onmogelijk ondergewaardeerd noemen, dus is het beter om voor dit In Memoriam stil te staan bij een eigen nummer van Lademacher. Zijn bekendste en misschien ook wel beste eigen compositie is Where Are the Girls, die hij in 1981 uitbracht bij Ariola Benelux met zijn toenmalige band Innersleeve. Lekkere riff, lekker refrein, lekkere solo. Kortom: een heerlijke rocksong. Lademacher ten voeten uit. Al blijft die ene riff onovertroffen.