Het is de zomer van 1988. Ik heb een tijdelijke baan als spinning operator in ploegendienst bij een petrochemisch bedrijf. Een weekend met een vrije zondag nadert. En ik heb zin in die vrije zondag, want die gaat vooral horizontaal doorgebracht worden. Zowel op de vrijdag- als op de zaterdagavond heb ik namelijk ook een dj-klus. En dat het op de vrijdag misschien wel erg laat kan worden, daar probeer ik niet zo heel erg bij stil te staan.
Vrijdagmiddag na het werk een paar uur slapen lukt niet helemaal. Dan maar richting feest. Ik draai van alles maar het is vooral gezellig en er wordt weinig gedanst. Met koffie en cola raak ik tegen het ochtendgloren over mijn slaap heen. Ik moet een gezellig gesprek met een leuke dame afbreken, de werkplicht roept. En de laatste shift van een 5-daagse werkweek is altijd het zwaarst.
Als ik om 15.45 uitklok en de fiets naar huis pak voel ik me als een zombie. Er is ook nog een EK voetbal, Nederland speelt tegen de Ieren en er moet gewonnen worden. Bij het Wilhelmus zit ik al te knikkebollen. De lucky kopbal van Wim Kieft schudt me weer wakker. Maar ik besluit toch even om een paar uur op bed te gaan liggen. Na een powernap ben ik vast weer fris en fruitig voor het volgende feestje.
Ergens in de verte hoor ik nog een van mijn broers roepen dat ze zo vertrekken. Samen met een paar vrienden verzorgen we de muziek op een verjaardagsfeest in Hendrik-Ido-Ambacht. Ik zal wel geroepen hebben dat ik er zo aan kwam. Ergens rond middernacht staat mijn moeder om de hoek van mijn slaapkamer. Half rozig hoor ik haar “Moest jij niet naar een feestje?” roepen. Ik denk nog even na of ik toch maar niet wil blijven liggen en waag weer een slaappoging. Tevergeefs.
Tegen half 2 sta ik alsnog achter de knoppen. Het feestje loopt al richting het einde. Ik zet Faith van Wee Papa Girl Rappers op. Mijn jongste broer roept: Ja, die hebben we al gedraaid!”
De muziek van het Britse damesduo maakte me altijd wel een beetje vrolijk. De riff uit dat nummer van George Michael werd natuurlijk goed en uiterst dansbaar gebruikt. Het was de combi van hiphop en dancehall die zo lekker werkte in Wee Rule. En je had tegen het eind van de jaren ’80 natuurlijk ook veel hiphouse (Get In The Groove). De zusjes TY Tim en Total S werden met het eerder genoemde Faith al snel beroemd en zorgden ruim 7 jaar lang voor blije gezichten op de dansvloeren.
TY Tim (haar echte naam was Samantha Lawrence) overleed op 1 december van dit jaar. Ze verloor de strijd tegen kanker, slechts 55 jaar oud. Ik herinner me haar samen met haar zus in Heat It Up uit 1988, omdat dat voor mij in meerdere opzichten een bijzonder jaar was. Volwassen worden, op mezelf wonen, de eerste serieuze liefde en veel feestjes. Veel dansmuziek, ook. En de Wee Papa Girl Rappers kwamen dan altijd langs en ik vond het helemaal prachtig. Vooral als er een langere versie van Heat It Up werd gedraaid. Kevin Saunderson’s bootleg remix klinkt na al die tijd nog steeds zalig.
