Medio augustus kreeg ik een mailtje van Frank van Praag die dit jaar samen met kompaan Geert de Groot het side-project I Believe In My Mess nieuw leven inblies, met als gevolg meerdere Indie-hits in de Pinguin Graadmeter. Op 4 oktober kwam hun nieuwste album uit: We Can’t Be Wrong. En inderdaad, ze weten weer de juiste snaar te raken met hun unieke mix van Indie, Afrobeat, Dub, Electronic en Krautrock. Luister- en dansmuziek tegelijkertijd. Net zoals hun vorige album is ook dit album een genot, juist omdat het zo anders is. Apart en eigenwijs. Dynamisch en chill. Of zoals ze zelf stellen: het weerspiegelt I Believe In My Mess’ reis van obscuriteit naar mondiale aandacht, altijd gedreven door de schoonheid van het onvolmaakte, solidariteit en urgentie, maar ook voor eigenwijsheid, zelfoverschatting en twijfel.
Vanuit dat oogpunt past de plaat bij mijn eigen gedrag als DJ. Altijd op zoek naar de perfecte mix van muziek. Eigenwijs, want het moet anders klinken dan het gemiddelde (middelmaat en eentonigheid is er al genoeg), maar altijd vind ik achteraf dat het nog beter had gekund en gemoeten. Nooit tevreden met mijn eigen presentatie en mix.
Afijn, terug naar I Believe In My Mess (IBIMM). Het denkbeeldige digitale schijfje komt elke week een keertje voorbij, want net zoals de vorige is dit er eentje die bij elke nieuwe luisterbeurt weer een vinkje oplevert. En terwijl ik dit schrijf vraag ik mij af waar de mannen de mosterd vandaan halen en er is maar één manier om daar achter te komen. Dus naar de bron en in dit geval Frank van Praag: dat blijft altijd een lastige vraag. Ik weet wel dat dit vanuit nieuwsgierigheid gebeurt. Dat we het gaaf vinden dat het altijd allerlei kanten op kan gaan. Zo luisteren we zelf ook naar muziek, denk ik. We hebben nooit een vast plan als we gaan werken. Er is nooit iets van “wat zou het leuk zijn als we dit zouden maken en we er dan dat bij gaan verzinnen.” Het gaat meestal nogal organisch. Het start vaak bij een basis die ik in elkaar zet. Vervolgens komt Geert langs om ermee aan de slag te gaan. En daarna ga ik met zijn input weer aan de haal. En zo kan het nog een aantal keer heen en weer gaan, totdat er iets van een liedje klaar is. Daarna ga ik het nummer mixen, waarbij vaak nog de meeste veranderingen plaatsvinden.
En wat zou volgens jullie de perfecte plek zijn om IBIMM te draaien? Beach of nachtclub? Of ergens anders? Ik denk dat IBIMM op meer plaatsen terecht kan. Zelf hebben we altijd het idee gehad dat het inderdaad beter geschikt is in een strandtent of iets dergelijks. Maar bij het laatste optreden zei iemand dat we het juist in het clubcircuit moeten proberen. We zijn zeker van plan om meer live te gaan spelen. En het is dan daarbij de bedoeling om meer te gaan improviseren dan dat we de nummers op het podium gaan naspelen.
Ten leste, en laten we ook de olifant in de ruimte maar bespreken….: wat is de stand van zaken met Scram C Baby eigenlijk? Scram C Baby gaat altijd verder. We zijn bezig met nieuwe nummers. Dat gaat traag, maar op een dag zal er gewoon weer een nieuwe SCB plaat zijn.
