65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
65 jaar Nederlandstalige popmuziek. Je kan zeggen “we gaan richting de pensioengerechtigde leeftijd”. Zo bezien zat Peter Koelewijn met Kom van dat dak af, als eerstgeborene, nog in de luiers. De liedjes van Boudewijn de Groot hadden de basisschoolleeftijd en Bots zat in de puberteit. Het enige album van Lieven, het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, was nèt niet volwassen. Zijn LP Jus d’Orange dateert uit ’76. Maar, gelul die leeftijden, want dat zou betekenen dat we Nederlandstalig straks ten grave kunnen dragen en dat zou doodzonde zijn.
De nu 72-jarige (pensionado) Lieven Coppetiers is een Vlaming die actief was in de folkscene van onze Zuiderburen. Via zijn zwager, die wat bij de radio deed, kwam hij aan een platencontract. Het werd niet alleen een Nederlandstalig album, het werd ook in Nederland opgenomen, in de beroemde Soundpush Studio in Blaricum. Zoals gezegd was het Lievens enige wapenfeit op vinyl. Van hemzelf dan. Hij verdween achter de schermen zoals dat heet, werkte mee aan musicals en schreef voor Isabelle A, een Vlaams tieneridool.
Van zijn plaat werden drie singles getrokken die hier geen van drieën succes hadden. Wel werd Niemand Weet veelvuldig gedraaid op Hilversum 3. Zo raakte ik bekend met Lieven en dat prachtige lied (om het na 48 jaar hoognodig weer onder gewaardeerde aandacht te brengen). Het is een even mooie als onbegrijpelijke ballade. Er wordt een man opgevoerd die het zuchten van de wind begrijpt en lavendel in de nevel strooit. Dat alles in zijn doofgedronken lichaam, van de geur als hij d’oogst binnenhaalt.
Ik was vroeger bij Nederlands heel aardig in tekstverklaring, maar ik heb geen flauw idee waar Lieven nu precies over zingt of – metaforisch – op doelt. Ik tast al 48 jaar in het duister. Afgezien daarvan, de meanderende piano, de lyrische melodie, het prachtige strijkje en bovenal dat terugkerende en raadselachtige niemand weet doen me afdwalen naar, tja, wie het weet mag het zeggen.
Door lieven coppieters – wikiportret.nl, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=71845771
