2020. Het is avond. Links? De Stille Oceaan. Rechts? Het dorp Haumoana. Nieuw-Zeeland. Daartussen een huis met een oprit. Op die oprit? Een oude campervan. Daarin? Ik. Met mijn nieuwe gitaar. Hier ontstaan de eerste noten van ‘STILL.’. Een plaat die maar over één ding kan gaan.
Drie weken voorheen zaten we in een hotel in Auckland. In quarantaine. Met twee kleuters leefden we gedurende vijftien dagén in één kamer en hadden we een jetlag van twaalf uur te overwinnen. In dat parallel universum krijg ik op dag 5 het bericht binnen dat mijn beste vriend Roeland is overleden. Zomaar. Gaan slapen en niet meer wakker geworden. Het is een angstaanjagende kopie van wat er anderhalf jaar dààrvoor gebeurd is met mijn andere beste vriend, Stijn.
Deze plaat kan maar over één ding gaan. Over dingen die weg zijn. Want daar, in mijn oude campervan is alles weg. Niet alleen mijn twee beste vrienden zijn weg. Al de rest wat me dierbaar is, is ook niet in Nieuw-Zeeland. Mijn familie, mijn moederland, mijn spullen, mijn carrière.
Door middel van muziek focus ik mij op wat er wel nog is. Ik heb mijn twee dochters en lief meegenomen naar het mooiste land ter wereld. Een land met een zacht klimaat, geen verkeer, mensen zonder stress en licht in de lucht. Een land zonder Covid, bovendien. Terwijl de rest van de wereld kreunt en zucht, rijden wij anderhalfjaar lang fluitend van strand a naar vulkaan b. En dat allemaal in die oude campervan. Het resultaat van die reis heet ‘STILL.’.
Omdat de introductie van And They Spoke in Anthems nieuwe album Still door Musiczine niet te overtreffen valt maak ik er gewoonweg schaamteloos gebruik van.
Muziek is een van de mooiste bijwerkingen van Covid. Waar JOHAN het een beetje cynisch heeft over een Great Vacation staat And They Spoke In Anthems vooral stil bij wat er niet, maar vooral ook bij wat er wel nog is. Uiteindelijk is niets in het leven vanzelfsprekend en zouden we veel meer moeten koesteren wat we hebben.
Het hele album van de Vlaamse muzikant Arne Leurentop is het luisteren meer dan waard. En dat maakt het kiezen van een nummer voor dit blog nog best een uitdaging. De keuze is uiteindelijk gevallen op Name It. Naar goed gebruik van Ondergewaardeerde Liedjes een van de minst beluisterde nummers op Spotify van het album Still.
… the funny fact that every time I get a child I lose a friend…..
Treffender kan het album niet worden samengevat.
Omdat het nummer (nog?) niet als single is uitgebracht heeft het geen videoclip. Toch is het meer de moeite waard om naar de YouTube clip te kijken. Het bevat namelijk de albumcover met heel veel verwijzingen naar Nieuw-Zeeland en België.
