In de 40 jaar dat we samen waren, hebben we aardig wat concerten bezocht. Op 14 november 2022 gingen we samen voor de tweede keer naar Jason Isbell in Paradiso. Allebei niet wetend dat een jaar later Heleen er niet meer zou zijn. Zo’n hoofdstuk in je leven dat je liever niet had gelezen, maar dat je overkomt. Die bewuste avond genoten we van Jason en zijn band. Prachtige nummers, prachtige samenzang, een topavond. Het 13e nummer dat ze speelden was If We Were Vampires.
Heleen overleed op 28 oktober 2023 en een paar dagen later luisterde ik toevallig weer naar dit nummer. En het raakte me enorm diep op dat moment. Jason Isbell beschreef precies hoe de werkelijkheid was.
It’s knowing that this can’t go on forever
Likely one of us will have to spend some days alone
Maybe we’ll get forty years together
But one day I’ll be gone
Or one day you’ll be gone
Wat in eerste instantie een mooi en onschuldig liedje was, beschreef nu de rauwe werkelijkheid. Na 40 jaar samen was ze er ineens niet meer. Nooit meer die mooie lach, de zachtheid, de liefde en warmte, de kunst om van het leven te houden. En hoe pijnlijk ook, tegelijkertijd is het heel troostend, op het moment dat ik het hoor, ben ik weer samen met haar. Ik kijk opzij en zie haar staan in Paradiso en zie haar kenmerkende oogopslag als ze genoot van wat ze zag en hoorde. Jason Isbell beschrijft in het nummer dat hij hoopt dat hij niet degene is die achterblijft. Ik snap dat, want het gemis is enorm en eigenlijk niet te doen. De andere kant is dat er ook van haar iets heel moois is afgenomen. Ze kan niet meer genieten van het leven dat ze omarmde, geen moeder, geen oma en geliefde zijn. Ik had haar het leven nog zo gegund, meer dan wat ook.
Het gaat allemaal gewoon door, maar gelukkig is er altijd de muziek, die woorden kan geven aan verdriet, aan de hoop, en ook de glans soms weer terugbrengt in het leven. Ik overleef het allemaal wel samen met Jason Isbell. Muziek en teksten kunnen je diep raken, iets aanraken wat je misschien liever niet hebt, maar het kan ook helend zijn. Muziek en Heleen gingen meer dan goed samen, en dus waar muziek is daar draag ik haar met me mee, altijd en overal, mijn leven lang.
Wat een prachtige, persoonlijke bijdrage! Sterkte.
Dank je
en dus niet ondergewaardeerd. …
Echt ontroerend verhaal. Dapper dat je het zo kunt verwoorden. Veel sterkte.
Dank je