Op 17 maart 1299 kreeg Rotterdam stadsrechten en dat 725 jarig bestaan vieren we met een serie blogs over Rotterdamse artiesten. Het is slechts een aanleiding om een selectie uit het muzikale moois van Rotterdam extra aandacht te geven. De blogs worden iedere zondag tot en met 17 maart aangeboden door bloggers die Rotterdam in hun hart hebben gesloten.
Chauvinisme is mij betrekkelijk vreemd. Trots op Nederland, het zal wel. Ik ben me er zeer van bewust dat als mijn ouders uit een ander land waren gekomen, ik een andere nationaliteit had gehad. En dat Nederland de rijkdom zeer heeft te danken aan de min of meer toevallige ligging aan de Rijn en de uitlopers daarvan en aan de gasbel onder Slochteren. Bij sport heb ik vaak wel een voorkeur (Mathieu van der Poel) voor Nederlanders maar vaak ook in het geheel niet (Max Verstappen).
Geen vaderlandsliefde dus, maar wel liefde voor de stad waar ik bijna twintig jaar woon. In 2004 waren mijn lief en ik uitgekeken op Nijmegen, waar wij elkaar hadden leren kennen. Wij hebben de kaart van Nederland erbij gepakt en gekeken waar we niet naar toe wilden (meer dan driekwart viel af). Toevalligerwijs was ik in een korte periode drie keer in Rotterdam terecht gekomen, waaronder met een kantooruitje en ik was als een blok voor deze stad gevallen. In april 2005 zijn we verhuisd naar deze prachtstad. Een stad die het gevoel gaf, en nog steeds geeft, dat er dingen mogelijk zijn. Dat ambitie en ondernemerschap kunnen lonen. Een stad die mooi wordt maar ook onbeschaamd lelijk kan zijn. Een stad met rauwe randjes, zowel wat betreft de buurten als wat betreft de mensen die er wonen. Ik kan mij niet voorstellen permanent uit Rotterdam te zullen vertrekken.
“Weet je wat tof is?” vroeg mijn goede vriend Chris aan mij, een dik jaar geleden. “Double Cream, ken je dat? Dat is DeWolff met Dawn Brothers en die band komt uit Rotterdam. Echt gaaf.” Over mijn liefde voor die plaat heb ik al eens geschreven op dit onvolprezen forum. Double Cream was een heel bijzonder project dat live op een geweldige manier werd neergezet. DeWolff was voor mij wat bekender dus ik had gedacht dat die de toon zou voeren in dit project, maar DeWolff was volledig dienstbaar aan de soul van Dawn Brothers en dan vooral zanger Bas van Holt. Bij het concert van 2 juli vorig jaar in Paradiso was een brede lach niet van mijn gezicht te slaan.
Dawn Brothers. Een Rotterdams bandje. Schoolvrienden die zich hebben bekwaamd in muziek uit de jaren zestig en zeventig. Ouderwetse soul, in de samenwerking met DeWolff drong soms de vergelijking met St. Paul and the Broken Bones op. Knisperende sixties muziek. Het klinkt licht, luchtig, fris, vrolijk. De energie is ontzettend aanstekelijk, zoals op Lucky, de opener van hun in 2023 verschenen plaat Alpine Gold. Check deze Rotterdamse topband.
