Mijn eerste danspassen zette ik in de brugklas. Tijdens een voor mij toen nieuw fenomeen: de klassenavond. Plaatjes draaien en de jongens en meisjes op een rij, tegenover elkaar. Het was vooral een onzekere en houterige gebeurtenis, waarbij meer naar de vloer en schoenen werd gekeken dan naar de danspartner. De gedachten daarentegen waren een stuk wilder, al hing dat uiteraard wel af van het meisje waarmee je danste. Pas later, toen ik meer wist van de hoed en de rand en het niet alleen bij gedachten bleef, begaf ik mij vrijer over de vloer, al hielp het wel wanneer er al enige alcoholische consumpties waren genuttigd.
Toch, de belangrijkste factor om tot ritmisch bewegen te komen: de muziek. Op kutmuziek kan ik niet dansen, ook al is die nog zo dansbaar. Het moet me aanstaan. Bovendien helpt het dat het meisje waar je verliefd op bent erop danst, en zo ging ik als vanzelf ook dansen op Get Ready van Rare Earth.
Het singeltje uit ’68 duurt nog geen drie minuten en is een sterk ingekorte versie van de live opgenomen uitvoering die op hun tweede LP met zijn dikke 21 minuten geheel kant 2 bestrijkt. Toen leuk, maar nu: boring. Elk bandlid mag soleren en erg spannend is dat allemaal niet. De plaat staat nog wel bij dat dansende meisje in de kast, dezelfde kast waar ook mijn platen in staan. Het nummer heeft ons dus (nog steeds) verbonden.
Ik kwam er later achter dat Get Ready niet van Rare Earth was. De oorspronkelijke uitvoering (’66) is van The Temptations, voor hen geschreven door Smokey Robinson. Omdat het succes ietwat tegenviel, was het de laatste compositie van Smokey voor The Temptations. Platenbaas Berry Gordy van Motown bedankte hem en liet voortaan Norman Whitfield voor de band schrijven. Toch maf dat die single niet echt piekte. Hij heeft die typische warme sixties Motown-sound, heeft een lekkere swing en een makkelijk meezingrefrein.
Er bestaan ruim honderd coverversies van Get Ready. Zo viel mij op dat naast The Supremes, Ella Fitzgerald en Tom Jones ook Wishbone Ash zich eraan had gewaagd, en wat een teleurstelling zeg. Het is een zeer fletse AOR-uitvoering, het ene oor in en het andere heel gauw weer uit. Een lelijke kras op hun repertoire. Dan hadden Booker T. & the MG’s het beter begrepen. T. en kompanen voelen de groove van het nummer haarfijn aan en kleuren de song zoals we van hun gewend zijn.
Terug naar het origineel, in die zin, naar de versie van de schrijver van het nummer. Smokey Robinson bracht met zijn Miracles zijn eigen Get Ready pas in 1970 uit. De uitvoering zit een beetje tussen die van The Temptations en Rare Earth in, eigenlijk zoals we Smokey kennen van zijn Tears of A Clown. Ben je er klaar voor? Zo niet dan weet je wat je te doen staat.
