Een liedje van 13 minuten van Sun Kil Moon, dat door medeblogger Jeroen Mirck naar voren werd gebracht tijdens de Blue Monday-battle, moest helaas afvallen voor het Snob Radio-uur op 2 februari. Toen ik dat hoorde, dacht ik direct terug aan 15 oktober 2018, een optreden van Mark Kozelek in het Zonnehuis in Amsterdam-Noord, ook Paradiso-territory sinds een poos, en het was een wonderschoon concert. Jeroen Mirck was erbij (natúúrlijk).
Mark was op dreef en bleek ook nog eens een ongelooflijk grappige verteller. Hij vergeleek Amsterdam-Noord, de buurt rond het Zonnehuis, met de scenery in de film The Snowtown Murders – blijkt zo’n afschuwelijke Australische horrorfilm met een recordaantal gruwelijke moorden.
Hij had net voor het concert Chinees gegeten bij een heel slecht restaurant, vertelde hij, en alles hier was verder dicht op maandag tot zijn ontsteltenis….
En ja, zijn nummers duren inderdaad vaker wel lang dan niet lang, in dit concert wel 20 minuten soms, begeleid door wel een erg goeie gitarist en pianist…
Ergens aan het eind vroeg hij of er een vrouw was in de zaal, een vrouw die even mee kon zingen, en het grappige was dat ie enkele vrouwen die hun hand opstaken onmiddellijk afwees – ‘Too eager, that’s a red flag’ – en toen liep er uiteindelijk een vrouw het podium die echt heel goed bleek… Janne zei ze dat ze heette… En ze kwam nóg een keer zingen, later bij de toegift.
En toen drong het tot me door: het was Janne Schra no less. Onze eigen alleskunner Janne Schra.
Na afloop nog even met haar staan praten, ze bleek erg aardig. Zingen samen met Kozelek, het was echt een kick voor haar. Dat bleek wel. Ze straalde als een, ja als een zonnetje in dat Zonnehuis, en dat samen met Sun Kil Moon – alle hemellichamen spanden samen die avond.
Ik heb niet gevraagd, niet durven vragen gewoon, hoe doorgestoken de kaart was… Maar ja, ze heeft ook al opgetreden met Lucky Fonz III. Dus tja. Wie zou dan nog onder de indruk zijn van Mark Kozelek?
