Top noch Snob: Joan Baez – Diamonds And Rust

Je hebt artiesten die hofleverancier zijn van de Snob 2000 (denk aan Radiohead of Porcupine Tree) en typische Top 2000-artiesten (zoals Queen en Pink Floyd). Er zijn echter ook legendarische artiesten die tussen wal en schip vallen. In Top noch Snob vragen we extra aandacht voor bands, zangeressen en zangers die in 2022 in géén van beide lijsten voorkwamen, maar die daar in 2023, volgens ons, zeker wel thuishoren.

As I remember your eyes
Were bluer than robin’s eggs
My poetry was lousy you said
Where are you calling from?
A booth in the midwest

Drie keer raden wie de hoofdpersoon is in deze vijf regels. De man aan de telefoon die de gedichten van Baez lousy vindt. Niet Bob Dylan. Althans, dat beweerde de zangeres toen His Bobness ernaar vroeg. Een leugentje; natuurlijk gaat Diamonds And Rust over de relatie tussen Baez en Dylan. Hij belde de zangeres zelfs op toen ze een liedje aan het schrijven was en haar de tekst van Lily, Rosemary And The Jack Of Hearts voordroeg.

Dat telefoongesprek bracht een stroom van herinneringen voort bij Baez. Hoe Dylan bij z’n doorbraak al een legende was en zij, wellicht iets te dweperig, tegen ‘m opkeek. Dat ze manchetknopen voor ‘m kocht en hij haar ook iets heeft gegeven, al laat ze in het midden wat. Dat hij weliswaar een geweldige tekstschrijver is, maar niet met haar communiceerde. Baez kijkt op de relatie terug met een mix van bewondering en bitterheid. Ze zingt de tekst met hoge en kraakheldere uithalen.

Baez heeft vooral succes gehad met covers, uitvoeringen van traditionals én van Dylan. Haar grootste (en enige) hit in Nederland was The Night They Drove Old Dixie Down, een cover van The Band. Het was ook het enige liedje waarmee Baez een paar keer in de Top 2000 heeft gestaan. De zangeres, en politieke activiste, dat laatste mag niet onvermeld blijven, heeft niet zoveel eigen composities geschreven.

Maar dat Diamonds And Rust tegenwoordig de bekendste song van Baez is, is zoete wraak voor de putdown van Dylan; the original vagabond die de gedichten van de zangeres lousy noemde. De man die zij nota bene had geïntroduceerd bij haar mede-folkmuzikanten, en met wie ze in de jaren zestig een relatie had. Nadat ze uit elkaar waren gegaan, schreef hij Visions Of Johanna over Baez.

Baez zingt Diamonds And Rust bijna nooit meer live. Het past haar niet meer. Ze zong het ook niet die ene keer dat ik de zangeres in 2011 live zag in het Muziekgebouw in Eindhoven. M’n moeder ging mee. Baez oogde frêle, en haar stem was een stuk dieper en lager dan in de jaren zestig en zeventig. Naast haar op het podium stond een tafeltje met een kan kamillethee.

Mooi was het wel.

Now you’re telling me
You’re not nostalgic