Het is alweer drie jaar geleden dat ik over Roberta Flack schreef. Via mijn moeder was de muziek van Roberta een van mijn eerste aanrakingen met soulmuziek. Ik was toen nog geen tien jaar oud maar hoe oud ik precies was, weet ik niet. De liefde voor soul zat er dus al vroeg in. Een nummer als Killing Me Softly With His Song zal ik nooit vergeten. Sinds het schrijven van mijn blog over Roberta, is bekend geworden dat zij helaas lijdt aan de vreselijke ziekte ALS. Zingen lukt dus niet meer. Dat is natuurlijk enorm triest want ze is één van de meest begaafde soulzangeressen ooit.
In 1975 bracht Roberta het album Feel Like Makin’ Love Uit. Tijdens het opnemen van het album legde Roberta’s reguliere producer, Joel Dorn, het bijltje er ineens bij neer vanwege een conflict met Atlantic Records. Roberta besloot om het album zelf te produceren onder het pseudoniem Rubina Flake. Daar heeft ze wel moeite mee gehad zei ze zelf, simpelweg omdat ze het nog nooit had gedaan. Het resultaat mag er echter wezen. Het album staat vol prachtige nummers met elementen uit jazz, folk en soulmuziek. Een van de hoogtepunten is I Can See The Sun In Late December, dat bijna 13 minuten duurt en is geschreven door Stevie Wonder. Mr. Magic en Feelin’ That Glow zijn ook aanraders.
Het titelnummer is voor mij één van de mooiste en meest betoverende nummers dat er is. Het is misschien minder poëtisch dan Killing Me Softly With His Song maar het is gewoon fantastisch mooie muziek. Waar het nummer over gaat is duidelijk, de titel is geen metafoor. Roberta’s schitterende vocalen zweven als een zijdezachte veer over de piano en andere instrumenten heen. Zoiets moois verveelt nooit. Eugene McDaniels die het nummer schreef, beschreef Roberta als een dame van kwaliteit, gratie, menselijkheid en talent van de hoogste orde. Roberta nam het nummer in één take op. Het werd in Nederland een bescheiden hitje maar het is natuurlijk veel te ondergewaardeerd. In Amerika werd het één van haar grootste hits.
