Een tijdje geleden stuitte ik op het Album Reckless van Morgan Wade. Zo’n album waarbij vanaf de eerste luisterbeurt weet dit is lekker, dit is goed. Morgan is gezegend met een stem waar zo’n heerlijk randje aan zit. Kortom een prachtige stem met een rauw randje, ik hou er van. Zo’n artiest waar je weet die wil ik een keer zien en wat wilde het geval. Op vrijdag 8 september stond ze in de oude zaal van de Melkweg en gelukkig had ik kaartjes kunnen bemachtigen
In augustus van dit jaar bracht ze het album Phsychopath uit, een album wat net iets minder rauw klinkt maar nog steeds goed. Eén van de nummers die ze in de Melkweg speelde staat op dat album. Een nummer wat live als een huis stond en voor kippenvel zorgde, toevalliger wijs staat het op Youtube. De Dutch Disease is er jammer genoeg ook goed te horen, lekker door een nummer heen lullen terwijl, in dit geval Morgan Wade, haar ziel en zaligheid geeft. 27 Club is het nummer waar ik het over heb en dan heeft weet nagenoeg iedereen wel over welke club dat gaat.
Morgan was zelf verslaafd aan de drank en is sinds enige jaren sober, hoe het leven er toen uitzag en nu, daar zingt Morgan over. En hoe? Op een prachtige intense manier, muzikaal, zeker de studioversie zeer sober maar toch ook weer vol en rijk. Morgan is in thuisland een ster aan het worden zeker in de wereld van Alt.country. En ik weet wel waarom, ik heb het met eigen ogen kunnen aanschouwen en kunnen horen. De dame zit boordevol talent en trouwens ook tattoo’s.
I don’t know if I would call it luck
But I, I didn’t make the twenty-seven club
I’m twenty-eight
So, y’all ain’t gotta dig my grave
We mogen alleen maar blij zijn dat ze niet tot die club van 27 behoort en mocht je ooit in de gelegenheid zijn om haar te zien en te horen, grijp die kans.
