Je vindt de Toulouse Street in New Orleans, in het zuiden van de Verenigde Staten. De plek maakte begin jaren ’70 een enorme indruk op de Doobie Brothers toen zij daar hun allereerste tour afsloten. De mysterieuze sfeer, de zweem van voodoo en spiritualiteit: het zorgde ervoor dat de band er nog even bleef hangen. Al hielp het ook dat zij op dat moment niet helemaal wisten hoe zij nu verder moesten.
De reden van hun tour was hun eerste album geweest. Het was een album dat zij min of meer in de gauwigheid in elkaar hadden geflanst. Ze hadden wat demo’s gemaakt en rondgestuurd, toen opeens bleek dat Warner Brothers wel interesse had. En dus moesten er snel meerdere nummers komen. Maar ondanks de bijbehorende promotietour werd dat geen groot succes. Ze twijfelden dan ook of ze überhaupt wel moesten doorgaan.
Warner Brothers kreeg ze uiteindelijk toch weer bij elkaar. Met méér tijd en in een andere samenstelling maakten zij hun tweede studio-album. Een album dat ze besloten te noemen naar die ene, bijzondere plek die zo’n indruk op hen had gemaakt: Toulouse Street. Het zou uiteindelijk hun internationale doorbraak worden. De singles Listen To The Music en Jesus Is Just Alright werden internationale hits.
Maar op dat album stond óók de gelijknamige single: Toulouse Street. Een liedje dat ik pas recent leerde kennen, maar me direct bij de keel greep. Wat een prachtplaat! De meerstemmige zang, de melancholische melodie en de beklemmende tekst. Het komt zó mooi samen in deze track. Je proeft de zwoelte van een nacht in The Deep South.
