Heb je jezelf ooit wel eens afgevraagd hoe je leven eruit zou zien wanneer je op een bepaald tijdstip in het verleden (figuurlijk) rechts in plaats van linksaf was gegaan? Of het lef had gehad van baan te verwisselen? Of brutaal op die aantrekkelijke collega was afgestapt? Of….?
Je kan het romantisch bezien, maar ook sociaal of politiek. Hoe was de Tweede Wereldoorlog verlopen indien de aanslag op 20 juli 1944 door von Stauffenberg wel gelukt was? Was er dan eerder vrede geweest of hadden de SS-topstukken niet gebonden door de strategische onkunde van Hitler een heel andere destructievere koers gevaren? Hoe zou Nederland er uit zien indien vadertje Drees in 1946 niét de basis voor de AOW gelegd had en de Katholieke coalitiegenoten niet had weten over te halen. Hoe zou de V.S. zich ontwikkelt hebben mét Martin Luther King of J.F. Kennedy? Of zou het Nederlandse (en misschien wel Europese) politieke landschap drastisch veranderd zijn indien Pim Fortuyn niet vermoord zou zijn geweest?
Frankie Miller schreef in 1982 voor zijn achtste album Standing On The Edge het lied To Dream The Dream. Over een fantasie in een droom. Wat als….? Een schitterende lied in de stijl van Bob Seger, maar de rauwe soulvolle stem van Miller geeft het dat beetje extra. Nou had hij al een aantal heel mooie en onderschatte liedjes op zijn conto staan: Be Good To Yourself en Caledonia en bekender zijn Love Letters en Darlin’ dat door Willem Duyn een flinke Nederlandstalige hit werd.
Als componist was hij verantwoordelijk voor Thin Lizzy’s Still In Love With You en veel van zijn liedjes zijn door anderen gecovered. Rod Stewart zei ooit eens dat Miller de enige blanke zanger was die hem tot tranen kan beroeren. Ik sluit mij hierbij aan en het wordt hoog tijd dat hij een notering in de Snob 2000 krijgt.
