Het liefste zie ik Sinéad O’Connor gelukkig.
Je kunt niet over de Ierse zangeres schrijven en níet de ellende benoemen. Het misbruik uit haar jeugd. Het overlijden van haar moeder in een verkeersongeluk. Het verscheuren van de foto van de Paus op de Amerikaanse televisie. De ruzies met Prince over Die Ene Megahit. De zelfmoordpogingen. Het overlijden van haar zoon. Ik wil het niet benoemen, en toch doe ik het hier weer.
Toch, zo rond de eeuwwisseling leek de zangeres in rustiger vaarwater te zijn gekomen. Ze had zich tot priester laten wijden en ging door het leven als Moeder Bernadette. Wel priester binnen een afscheiding van de Rooms-Katholieke Kerk, uiteraard. Ze zou in een klooster zijn gaan wonen en, zo ging het verhaal, nog één album maken. Dat werd de folkplaat Sean-Nós Sua.
De keuze voor een album met Ierse folkmuziek was niet onlogisch. Op haar debuut werkte ze al samen met de op dat moment nog vrijwel onbekende Enya, ze zong met The Chieftains op hun meesterwerk The Long Black Veil en op haar EP Gospel Oak coverde O’Connor He Moved Through The Fair.
Sean-Nós Sua is een prachtig album; en dat terwijl het in de discografie van de zangeres nog minder dan een voetnoot is. Het is niet eens te streamen. De titel is een woordspeling op ‘sean-nós’, de traditionele manier van zingen binnen de Ierse folk, die ‘oude stijl’ betekent. Maar de toevoeging ‘nua’ verraadt dat het een moderne interpretatie van die stijl betreft. Al gaat de modernisering niet veel verder dan een reggaebeat in Óró Sé Do Bheatha ‘Bhaile of net wat meer galm op de zang.
Het mooiste is O’Connors versie van Her Mantle So Green. Die traditional gaat over een man die vermomd terugkeert van een oorlog om te controleren of zijn vrouw in z’n afwezigheid niet is vreemdgegaan. Een wreed gegeven, maar het venijn zit ‘m in O’Connors interpretatie. Voor haar gaat Her Mantle So Green over de liefde van de Ieren voor hun eigen cultuur en de wedergeboorte van het land Which was united by bullshit, instead of united by love.
O’Connor droeg het album op aan Jah. Het leven als priester had ze weer snel afgezworen. Een jaar later bracht ze al een nieuwe plaat uit.
Maar op de hoes van Sean-Nós Sua kijkt de zangeres vriendelijk lachend in de camera. Ze staat in een tuin, ik vermoed in een klooster. Ze lijkt gelukkig. Ik hoop dat ze dat ook is.
