Stel je eens voor je hebt een klein kistje met daarin tien mooie pareltjes en je mag er maar één kiezen om daar iets over te schrijven. Een schier onmogelijke opgave, immers welke moet je kiezen en waarom? Die overige negen parels die je niet kiest stralen net zo mooi. Dit gevoel had ik bij het luisteren naar het nieuwe album van Jaimee Harris wat in februari dit jaar uitkwam. Boomerang Town is de titel van het album en tevens de parel waar ik iets over moest schrijven. Inderdaad je leest het goed, móest. Zo’n album waarvan je bij de eerste luisterbeurt al weet dit is mooi, dit is groots in al zijn eenvoud.
Boomerang Town, de plaats waar je wilt zijn of altijd weer naar terugkeert, is het niet fysiek dan wel in je herinnering. Het stadje waar je bent gevormd, je voor de eerste keer de liefde hebt ervaren maar tevens ook je onschuld bent verloren. Jaimee Harris weet het prachtig neer te zetten. Schitterende tekst die wanneer je jouw ogen dicht doet zich als een film aan je voorbij trekt. Een film waar de verlossing een hoofdrol speelt. Het leven in een klein stadje op het platteland. Ieder woord is raak en de ingetogenheid waarmee Jaimee het zingt maakt het tot een absoluut topnummer.
After her shift she lights a smoke up on the bridge, under the billboard painted Jesus LivesJulie steps over the rail, thinks about salvationThe sun arrives and collides with the steeple, casts a shadow over God’s most desperate peopleJulie takes it as a sign, lets go, and starts flyin
En dan te bedenken dat dit het openingsnummer van het album is. Zoals gezegd een album wat nog negen pareltjes herbergt. Het is zo’n nummer, zo’n album wat eigenlijk niet in de categorie ondergewaardeerd mag vallen. En dus ben ik er maar vroeg bij zodat iedereen de kans krijgt om kennis te nemen van deze schoonheid die gecreëerd is door Jaimee Harris, bijgestaan door Mary Gauthier. Boomerang Town kon wel eens zo’n album worden waar je ook weer iedere keer naar terugkeert, een nog onbekende klassieker.
Foto: Dave Hensley via Flickr
