Het afgelopen jaar trokken The Dolly Dots door de Nederlandse theaters en sloten hun (uitgestelde) afscheidstour af met een heuse Symfonica In Rosso show. Zelf zat ik, in het weekend na Symfonica, voor de buis om de show te kijken, die op NPO1 uitgezonden werd. De dag ervoor had ik de documentaire Sister On Tour al zitten kijken. De 40 plusser, van smartlap liefhebber tot de grootste metalhead, kent de hits van The Dots. We zijn er allemaal mee opgegroeid.
Tijdens de show viel me weer eens op dat Angela Groothuizen toch wel diegene is die erboven uitspringt als het gaat om de zangkwaliteiten. De kwaliteiten die zij na het uiteenvallen van The Dots het beste heeft weten te benutten. Samen met voormalig Spargo-gitarist Ruud Mulder is ze het collectief Angela & The Rude gestart. Een collectief dat de rock kant van beide laat zien en horen en wat resulteerde in twee fijne rockalbums met een, wat ik vind, on-Nederlandse sound. Young Souls is van 1990 en Walking On Water wordt twee jaar later uitgebracht, beide op het EMI Label.
De eerste single Pressure is het ondergewaardeerde liedje, maar dat had net zo goed één van de negen andere songs kunnen zijn van het debuut album. Allemaal lekker krachtige tijdloze rocksongs die heden ten dage op elk willekeurig internationaal 24/7 rock radio internetstation nog steeds niet zouden mogen ontbreken. Of je het nu hebt over de powerrock song en tweede single Pantomine of de semi-ballad en derde single Young Souls, maar net zo goed de prachtig uitgevoerde Chicago cover Look Away. Ik hou ervan en draai beide albums nog regelmatig in mijn CD-speler of op Spotify.
Op het debuutalbum worden Angela en Ruud bijgestaan door onder andere bassist Ivo Severijns (Herman Brood, later Powerplay) en drummer Hans Eijkenaar (Anouk, Kane, Kayak). Jammer dat het maar bij twee albums is gebleven.
