Een begin van een nieuw jaar. Als muziekliefhebber kan ik niet afwachten om de eerste albums van het jaar te luisteren en nieuwe artiesten te ontdekken. En soms zit er dan gelijk iets bij wat er uitspringt en waar ik dan graag over wil schrijven.
Uit Noorwegen komt veel goede muziek. Ik heb er de afgelopen jaren al regelmatig over geschreven en vandaag doe ik dat opnieuw. Juni Habel is een lerares en een singer-songwriter uit Noorwegen. Het zal niet zonder reden zijn dat dit album in deze donkere maanden uitkomt. Ze haalt haar inspiratie uit de prachtige natuur van Noorwegen en dat klinkt ook door in haar muziek. De inspiratie van Nick Drake, Judee Sill of Neil Young is nooit ver weg. Het samenvloeien van natuur en mens is nooit ver weg. En dat klinkt heerlijk. Haar gitaarklanken blijven klein en de instrumenten en stemmen die haar af en toe begeleiden, dienen de stem van Juni Habel. Een breekbare stem die helder klinkt.
De openingstrack van haar net verschenen album Carvings is van ongekende schoonheid. Op facebook schrijft ze over dit nummer: Ik droomde ooit dat ik aan het zwemmen was met mijn moeder is een zwart meer. En wij wisten beiden dat de volgende morgen de wereld zou eindigen, zodat wij nu, op dit moment de schoonheid van de natuur nog een laatste keer konden bewonderen. Hierover gaat Rhythm Of The Tides.
Een heerlijk nummer met de fantastische stem van Juni. Je voelt als het ware de Noorse natuur aan je voorbij trekken. De meren, de fjorden, de bomen. Het komt heel dichtbij. Juni neemt je mee op ontdekkingsreis.
Ook de rest van het album is mooi. Het meest wat opvalt is haar stem. De kleine liedjes lijken allemaal handgemaakt rondom haar stem en gitaar, terwijl de percussie waar nodig tegendraadse ritmes maakt. Een open haard, een glas whisky en dat dit album. Een luisterbeurt waard!
