Stefan Kozalla heeft een interessante vorm van humor. Dat zou je in ieder geval kunnen concluderen als je kijkt naar de gekozen artiestennamen van deze Duitser. Zo werkt hij soms onder het pseudoniem Adolf Noise. Maar ook zijn meest bekende artiestennaam is niet zonder ironie; de meeste mensen zullen DJ Koze uitspreken als DJ Cozy, zelf echter spreekt hij het uitermate Duits uit, en dan klinkt het als Kotze. En dat betekent precies wat je nu denkt dat het betekent. Zijn muziek is echter alles behalve om van over te geven. Het is typisch muziek om je er lekker aan over te geven. In extremis zelfs als het gaat om DJ Koze’s onmisbare clubtrack uit 2018, Pick Up.
Koze draait al een tijdje mee. Als tiener in de jaren tachtig wist hij zijn dj-skills al te tonen en in de jaren negentig was hij crewlid van de hiphop-groep Fischmob. (Kozalla is een groot hiphop-liefhebber). In 2000 kwam hij met zijn eerste mix-album. Gedurende de jaren daarna bleef hij regelmatig toffe eigen singles droppen, maar wist hij ook veel indruk te maken met zijn remixes van andere nummers, onder andere van Caribou, Moderat, en Gorillaz. In 2018 bracht hij het album Knock Knock uit. Het kreeg meer dan uitstekende kritieken, en met name het nummer Pick Up werd de hemel in geprezen.
Pick Up is niet alleen euforisch, maar ook melancholisch. Precies waar de in Hamburg woonachtige dj en producer al jaren naar streefde in zijn muziek. Het nummer bestond al wat langer en was al een hele poos voordat het werd uitbracht al een hoogtepunt van zijn liveset. Een – onmisbare – sample met de stem van Gladys Knight werd echter lange tijd niet vrijgegeven voor hem. Het nummer werd – toen het alsnog uitkwam – direct gezien als een klassieker. En dat is het overduidelijk ook. Wat zo ontzettend knap is is dat Kozalla met slechts een paar elementen met Pick Up een intense totaalbeleving weet te realiseren. Als je namelijk de bouwstenen van het nummer onder de loep neemt zou je Pick Up welhaast bescheiden kunnen noemen; er is een zich herhalende discobreak, een gitaartje, wat strijkers, en dan de nodige vocalen. Weinig spannend zou je zeggen. Maar het totaal van die som werkt onvoorstelbaar hypnotiserend en zet je, met name door het sterk repetitieve karakter ervan, onontkoombaar en onomkeerbaar in beweging.
Met een beperkt aantal elementen kun je dus iets magisch maken. De single-versie van het nummer duurt net iets meer dan zes-en-een-halve minuut. Maar omdat de kracht van het nummer toeneemt naarmate het langer duurt is de 12” Extended Disco Version met een duur van net meer dan tien minuten nog een stuk leuker eigenlijk. Al met al is Pick Up een nummer – zodra je het hebt opgepikt – waar je extreem moeilijk afscheid van kunt nemen.
Foto: Patric Gitterle
