Eva Cassidy – Autumn Leaves

Nick Drake, Judee Sill, Laura Nyro. En wellicht kan ik er nog wel een aantal meer noemen. Artiesten die pas wat bekendheid kregen nadat ze zijn overleden. Ook bij mij overigens, maar al jaren staan CD en vinyluitgaven van deze artiesten bij mij in de kast. En niet alleen in de kast, maar regelmatig klinken ze ook in huize Klein door de luidsprekers.

Het meest bijzondere is natuurlijk dat ze zelf nooit meer hebben meegekregen wat hun muziek uiteindelijk toch heeft teweeggebracht. Waar heel veel acts echt in de vergetelheid terechtkomen, lijkt een onderstroom er voor te zorgen dat hun muziek behouden blijft en zelf een groter podium krijgt dan toen de artiest zelf nog leefde.

Bij Eva Cassidy is dit ook het geval. In 1996 op 33-jarige leeftijd overleden aan huidkanker en tot die tijd ook nauwelijks bekend. Sterker nog, ze was, totdat ze ziek werd, een plantenkweekster. Daarnaast maakte ze ook illustraties. Het bijzondere is dat er nog steeds twee websites worden bijgehouden die nog actueel zijn ook. Op één daarvan zijn ook afdrukken van haar illustraties te kopen. En op de andere houdt haar nichtje nog van alles bij. Ze schreef wel eigen teksten, maar vond ze onvoldoende goed om ze zelf op te nemen.

Pas na haar dood kwam haar muziek tot leven en kreeg ze een groter podium. Bij leven trad ze op voor kleine groepen mensen en slechts een paar keer voor een grotere groep. Bij leven kende bijna niemand haar, maar haar albums en muziek leven ook bij haar voort. Haar stem klinkt bijzonder en het is eigenlijk niet voor te stellen dat ze pas na haar dood erkenning kreeg als zangeres. Doet mij altijd weer denken aan musici van vandaag. Zullen wij ook over 20 of 30 jaar muziek horen van artiesten die wij nu niet kennen en wellicht ook nooit zullen kennen.

Autumn Leaves is een nummer wat al in 1945 is geschreven en van oorsprong Frans is. Gezongen en bekend gemaakt door een hele rij aan artiesten zoals Frank Sinatra, Doris Day, Bing Crosby en Nat King Cole. Waar het oorspronkelijke Franse nummer Les Feuilles Mortes (de dode bladeren) redelijk droevig van aard was, is de Engelse vertaling (na goed Amerikaans gebruik) een stuk positiever en wat meer melancholisch.

Die melancholie krijgt in de versie van Eva Cassidy nog meer diepgang. Wat een stem en wat jammer dat we hier niet langer van hebben kunnen genieten.